Adoleshenca e hershme

Ndër temat e eksploruara gjatë serisë së konferencave të të rinjve të mbajtur në të gjithë botën në 2013 dhe valët e tubimeve të mëvonshme ishte një e lidhur posaçërisht me fuqitë dhe kapacitetet në rritje që lidhen me periudhën e adoleshencës së hershme. Paragrafët e mëposhtëm janë nxjerrë nga materialet e studiuara nga pjesëmarrësit e konferencave mbi këtë temë.

Duke rënë midis moshës 12 dhe 15 vjeç dhe duke përfaqësuar një kalim nga fëmijëria në të rinj, adoleshentët e rinj – të referuar si “të rinj të rinj” – përjetojnë ndryshime të shpejta fizike, intelektuale dhe emocionale. Fuqitë e tyre shpirtërore zgjerohen. Një nivel i ri i vetëdijes nxit tek ata një interes të shtuar për pyetje të thella dhe për talentet dhe aftësitë e tyre. Gjatë kësaj periudhe të shkurtër dhe kritike trevjeçare, formohen idetë për individin dhe shoqërinë që shumë mirë mund të formësojnë pjesën tjetër të jetës së tyre. Sidoqoftë, kënaqësia ndaj këtyre fuqive të reja shpesh kombinohet me ndjenjat e shqetësimit, shqetësimit dhe dyshimit që mund të prodhojnë kontradikta në sjellje. Prandaj, drejtimi i aftësive të tyre të reja drejt shërbimit vetëmohues ndaj njerëzimit është i nevojshëm në këtë moshë. Disa pikëpamje të të rinjve të rinj nuk e hedhin këtë periudhë të jetës në një dritë pozitive. Pikëpamjet popullore, për shembull, e konsiderojnë këtë moshë si plot konfuzion dhe kriza. Mendime të tilla nxisin kushte në të cilat përhapen modele të padëshirueshme të sjelljes. Një kuptim i duhur i kësaj moshe është ai i të rinjve vetëmohues me “një ndjenjë akute drejtësie, etje për të mësuar rreth universit dhe dëshirë për të kontribuar në ndërtimin e një bote më të mirë”. Tiparet negative që ata ndonjëherë tregojnë sigurisht që nuk janë të qenësishme në këtë fazë të jetës njerëzore. Çështja kryesore për t’u marrë parasysh atëherë është se cilat janë burimet e modeleve të papranueshme të sjelljes që ndonjëherë karakterizojnë disa të rinj të rinj. Dy faktorë kërkojnë mendim veçanërisht të kujdesshëm në këtë drejtim. Së pari, efekti i forcave negative sociale në shumë komunitete ka çuar në përhapjen e sëmundjeve të ndryshme shoqërore që kanë ndikim të madh në atë se si të rinjtë e shohin veten dhe shoqërinë. Së dyti, të rinjtë e vegjël ndikohen shumë nga sjellja e të rriturve ndaj tyre. Edhe pse në këtë moshë ata po fitojnë njohuri për shumë çështje të thella, të rriturit ndonjëherë këmbëngulin t’i trajtojnë ata si fëmijë. Për më tepër, ndryshimi në fjalë dhe veprime që disa të rritur shfaqin ndonjëherë mund të jetë një burim konfuzioni për të rinjtë që kërkojnë standarde sipas të cilave të formojnë jetën e tyre. Theksimi i efektit të forcave negative sociale mbi të rinjtë nuk nënkupton që të rinjtë janë në thelb të brishtë. Ata, me ndihmë, mund të përballen me këto forca. Ata mund të zhvillojnë fuqitë e shpirtit dhe mendjes që jo vetëm që u mundësojnë atyre të kapërcejnë sfida të tilla, por gjithashtu i bëjnë ata kontribues në ndërtimin e një shoqërie të re.

Duke menduar për të rinjtë e vegjël në komunitetin tuaj, diskutoni se si ata ndikohen nga forcat shkatërruese dhe modelet e sjelljes që ato shkaktojnë.

Përshkruani sesi të rinjtë e rinj në komunitetin tuaj po përparojnë shpirtërisht dhe intelektualisht dhe si po mësojnë të kontribuojnë në përparimin e familjeve dhe komuniteteve të tyre.

Diskutoni cilësitë dhe qëndrimet shpirtërore që mendoni se duhet të përpiqet të demonstrojë ai që mbështet një grup të rinjsh të rinj.

example1

Premtimi i Paqes Botërore

Hapja

Në Tetor 1985, Shtëpia Universale e Drejtësisë i drejtoi një letër gjeneralitetit të njerëzimit mbi temën e paqes universale, të titulluar “Premtimi i Paqes Botërore”. Ky seksion i faqes në internet paraqet të gjithë tekstin nga deklarata. Më poshtë mund të lexoni hapjen e këtij dokumenti. Gjithashtu mund të shkarkohet nga Biblioteka e Referencës Bahá’.

Paqja e Madhe drejt së cilës njerëzit e vullnetit të mirë gjatë shekujve kanë prirur zemrat e tyre, nga të cilët shikuesit dhe poetët për breza të panumërt kanë shprehur vizionin e tyre, dhe për të cilën nga mosha në moshë shkrimet e shenjta të njerëzimit kanë mbajtur vazhdimisht premtimin, tani është në e fundit brenda mundësive të kombeve. Për herë të parë në histori është e mundur që të gjithë të shikojnë të gjithë planetin, me të gjithë popujt e tij të shumtë të larmishëm, në një perspektivë. Paqja botërore nuk është vetëm e mundur, por e pashmangshme. Stageshtë faza tjetër në evolucionin e këtij planeti – sipas fjalëve të një mendimtari të madh, “planetizimi i njerëzimit”.

Nëse paqja do të arrihet vetëm pas tmerreve të paimagjinueshme të nxitura nga kapja kokëfortë e njerëzimit në modelet e vjetra të sjelljes, apo do të përqafohet tani nga një akt vullneti konsultativ, është zgjedhja para të gjithëve që banojnë në tokë. Në këtë pikë kritike kur problemet e pazgjidhshme me të cilat ballafaqohen kombet janë shkrirë në një shqetësim të përbashkët për të gjithë botën, dështimi për të frenuar valën e konfliktit dhe çrregullimeve do të ishte pa përgjegjësi.

Ndër shenjat e favorshme janë fuqia në rritje e vazhdueshme e hapave drejt rendit botëror të marra fillimisht afër fillimit të këtij shekulli në krijimin e Lidhjes së Kombeve, të pasuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara me bazë më të gjerë; arritja që nga Lufta e Dytë Botërore e pavarësisë nga shumica e të gjitha kombeve në tokë, duke treguar përfundimin e procesit të ndërtimit të kombit dhe përfshirjen e këtyre kombeve të rinj me ato më të vjetra në çështjet me interes të ndërsjellë; rritja e madhe pasuese e bashkëpunimit midis popujve dhe grupeve deri më tani të izoluar dhe antagonistë në ndërmarrjet ndërkombëtare në fushat shkencore, arsimore, juridike, ekonomike dhe kulturore; rritja në dekadat e fundit e një numri të paparë të organizatave humanitare ndërkombëtare; përhapja e lëvizjeve të grave dhe të rinjve që bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës; dhe pjelljen spontane të zgjerimit të rrjeteve të njerëzve të zakonshëm që kërkojnë mirëkuptim përmes komunikimit personal.

Përparimet shkencore dhe teknologjike që po ndodhin në këtë shekull të bekuar jashtëzakonisht sjellin një rritje të madhe përpara në evolucionin shoqëror të planetit dhe tregojnë mjetet me të cilat mund të zgjidhen problemet praktike të njerëzimit. Ato sigurojnë, me të vërtetë, mjetet për administrimin e jetës komplekse të një bote të bashkuar. Megjithatë barrierat vazhdojnë. Dyshimet, keqkuptimet, paragjykimet, dyshimet dhe interesi i ngushtë vetjak përfshijnë kombet dhe popujt në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.

Outshtë jashtë një ndjenje të thellë të detyrës shpirtërore dhe morale që ne jemi të detyruar në këtë moment të përshtatshëm për të tërhequr vëmendjen tuaj në njohuritë depërtuese u komunikua së pari sundimtarëve të njerëzimit më shumë se një shekull më parë nga Bahá’u’lláh, Themeluesi i Besimit Bahá’í, për të cilin ne jemi të Besuarit.

“Erërat e dëshpërimit,” shkroi Bahá’u’lláh -u, “mjerisht, fryjnë nga çdo drejtim dhe grindja që ndan dhe godet racën njerëzore po rritet çdo ditë. Shenjat e konvulsioneve dhe kaosit të afërt tani mund të dallohen, për aq sa rendi mbizotërues duket të jetë me të meta për keqardhje. ” Ky gjykim profetik është vërtetuar shumë nga përvoja e zakonshme e njerëzimit. Të metat në rendin mbizotërues bien në sy në pamundësinë e shteteve sovrane të organizuara si Kombet e Bashkuara për të ekzorcuar fantazmën e luftës, kolapsin e kërcënuar të rendit ekonomik ndërkombëtar, përhapjen e anarkisë dhe terrorizmit dhe vuajtjet e mëdha që janë këto dhe vuajtjet e tjera duke shkaktuar rritjen e milionave. Në të vërtetë, aq shumë agresioni dhe konflikti kanë arritur të karakterizojnë sistemet tona sociale, ekonomike dhe fetare, saqë shumë prej tyre i janë nënshtruar mendimit se një sjellje e tillë është e natyrshme për natyrën njerëzore dhe për këtë arsye e pashmangshme.

Me ngulitjen e këtij këndvështrimi, një kontradiktë paralizuese është zhvilluar në çështjet njerëzore. Nga njëra anë, njerëzit e të gjitha kombeve shpallin jo vetëm gatishmërinë e tyre, por dëshirën e tyre për paqe dhe harmoni, për t’i dhënë fund frikësimeve të tmerrshme që mundojnë jetën e tyre të përditshme. Nga ana tjetër, miratimi jokritik i jepet propozimit se qeniet njerëzore janë egoiste dhe agresive të pakorrigjueshme dhe kështu të paafta për të ngritur një sistem shoqëror njëherësh progresiv dhe paqësor, dinamik dhe harmonik, një sistem që i jep lojë falas krijimtarisë dhe iniciativës individuale, por bazuar në bashkëpunimi dhe reciprociteti.

Ndërsa nevoja për paqe bëhet më urgjente, kjo kontradiktë themelore, e cila pengon realizimin e saj, kërkon një rivlerësim të supozimeve mbi të cilat bazohet pikëpamja e përhapur e gjendjes historike të njerëzimit. E shqyrtuar në mënyrë të paanshme, provat zbulojnë se një sjellje e tillë, larg shprehjes së vetes së vërtetë të njeriut, përfaqëson një shtrembërim të shpirtit njerëzor. Kënaqësia në këtë pikë do t’u mundësojë të gjithë njerëzve të vënë në lëvizje forca shoqërore konstruktive të cilat, sepse janë në përputhje me natyrën njerëzore, do të nxisin harmoninë dhe bashkëpunimin në vend të luftës dhe konfliktit.

Të zgjedhësh një kurs të tillë nuk do të thotë të mohosh të kaluarën e njerëzimit, por ta kuptosh atë. Besimi Bahá’í e konsideron konfuzionin aktual botëror dhe gjendjen katastrofike në çështjet njerëzore si një fazë natyrore në një proces organik që çon përfundimisht dhe në mënyrë të parezistueshme në bashkimin e racës njerëzore në një rend të vetëm shoqëror, kufijtë e të cilit janë ato të planetit. Raca njerëzore, si një njësi e veçantë, organike, ka kaluar nëpër etapa evolucionare analoge me fazat e foshnjërisë dhe fëmijërisë në jetën e anëtarëve të saj individualë, dhe tani është në periudhën kulminante të adoleshencës së saj të trazuar që i afrohet asaj të shumëpriturardhja e moshës.

Një pranim i sinqertë se paragjykimi, lufta dhe shfrytëzimi kanë qenë shprehja e fazave të papjekura në një proces të gjerë historik dhe se raca njerëzore po përjeton sot trazirën e pashmangshme e cila shënon moshën e saj kolektive nuk është një arsye për dëshpërim, por një parakusht për të ndërmarrë ndërmarrjen e jashtëzakonshme të ndërtimit të një botë paqësore. Që një ndërmarrje e tillë është e mundur, që ekzistojnë forcat e nevojshme konstruktive, që strukturat bashkuese shoqërore mund të ngrihen, është tema që ne ju nxisim të shqyrtoni.

Çfarëdo vuajtje dhe trazira që mund të kenë vitet e ardhshme, sado të errëta të jenë rrethanat e afërta, komuniteti Bahá’í beson se njerëzimi mund ta përballojë këtë sprovë supreme me besim në rezultatin e tij përfundimtar. Larg sinjalizimit të fundit të civilizimit, ndryshimet konvulsive drejt të cilave njerëzimi po nxitet gjithnjë e më shpejt do të shërbejnë për të çliruar “potencialet e qenësishme në pozitën e njeriut” dhe për të zbuluar “masën e plotë të fatit të tij në tokë, përsosmërinë e lindur të realitetin e tij. ”