Në këtë letër, Báb·i sfidoi Shahun e Iranit që të reflektonte mbi trajtimin që kishte marrë dhe natyrën e misionit të Tij.

Një koleksion i Shkrimeve të Báb·it mund të lexohet në Bibliotekën e Referencave Bahá’í. Disa fragmente nga letra e Tij drejtuar Shahut Muhammad janë dhënë më poshtë.

Substanca me të cilën Perëndia më ka krijuar mua nuk është balta nga e cila janë formuar të tjerët. Ai më ka dhënë atë që njerëzit e urtë të botës nuk mund ta kuptojnë kurrë, as besnikët nuk mund ta zbulojnë.… Unë jam një nga shtyllat mbështetëse të Fjalës së Parë të Perëndisë. Kushdo që më ka njohur mua, ka njohur gjithçka që është e vërtetë dhe e drejtë dhe ka arritur gjithçka që është e mirë dhe e dukshme, dhe kushdo që nuk më njeh Mua, është larguar nga gjithçka që është e vërtetë dhe e drejtë dhe i është dorëzuar çdo gjëje të keqe dhe të pahijshme.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Unë jam Pika Primale nga e cila janë krijuar të gjitha gjërat e krijuara. Unë jam Fytyra e Zotit, shkëlqimi i të Cilit nuk mund të errësohet kurrë, Drita e Perëndisë, rrezatimi i të Cilit nuk mund të shuhet kurrë.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Zoti është dëshmitar, nuk isha njeri i ditur, sepse isha mësuar si tregtar. Në vitin e gjashtëdhjetë(1260 A.H.ose 1844 A.D.), Zoti e mbushi shpirtin tim me dashamirësi me provat përfundimtare dhe njohuritë me peshë që karakterizojnë Atë Që është Dëshmia e Perëndisë—paqja qoftë mbi të—derisa më në fund në atë vit shpalla Kauzën e fshehur të Perëndisë dhe zbulova Shtyllën e saj të mbrojtur mirë. në mënyrë të tillë që askush nuk mund ta mohonte atë. “Që ai që do të humbasë të humbasë me një argument të qartë para tij dhe ai që do të jetojë të jetojë me argument të qartë.”(Kur’án 8:44 )

Në të njëjtin vit [viti 60] dërgova një lajmëtar dhe një libër, që të mund të vepronit drejt Kauzës së Atij Që është Dëshmia e Perëndisë, siç i përshtatet pozitës së sovranitetit tuaj. Por përderisa fatkeqësia e errët, e tmerrshme dhe e llahtarshme ishte caktuar në mënyrë të pakthyeshme nga Vullneti i Zotit, libri nuk iu nënshtrua pranisë suaj, nëpërmjet ndërhyrjes së atyre që e konsiderojnë veten dashamirës të qeverisë. Deri më sot, që kanë kaluar afro katër vjet, nuk ua kanë paraqitur siç duhet Madhëria juaj. Megjithatë, tani që ora fatale po afron dhe për shkak se është një çështje besimi, jo një shqetësim i kësaj bote, prandaj të kam dhënë një përmbledhje të shkurtër të asaj që ka ndodhur.

Betohem në Zot! Nëse do t’i dije gjërat që më kanë ndodhur në harkun kohor të këtyre katër viteve nga duart e popullit tënd dhe të ushtrisë sate, do të mbash frymën nga frika e Perëndisë, përveç nëse ngrihesh për t’iu bindur Kauzës së Atij Që është Dëshmia të Zotit dhe të korrigjosh të metat dhe dështimet e tua.

Ndërsa isha në Shiraz, poshtërimet që më goditën Mua nga duart e guvernatorit të lig dhe të çoroditur aty, u bënë aq të rënda saqë po të njihje vetëm një të dhjetën e saj, do t’i jepje atij drejtësi ndëshkuese. Sepse si rezultat i shtypjes së tij të pazbutur, oborri yt mbretëror është bërë, deri në Ditën e Ringjalljes, objekt i zemërimit të Perëndisë. Për më tepër, pëlqimi tij ndaj alkoolit ishte rritur aq shumë, saqë ai kurrë nuk ishte mjaft i matur për të bërë një gjykim të shëndoshë. Prandaj, i shqetësuar, u detyrova të nisesha nga Shíráz me synimin për të arritur oborrin e ndritur dhe të lartësuar të Madhërisë suaj. Mu’tamidu’d-Daulih·u atëherë u bë i vetëdijshëm për të vërtetën e Kauzës dhe shfaqi një robëri dhe përkushtim shembullor ndaj të zgjedhurve të Tij. Kur disa nga njerëzit injorantë në qytetin e tij u ngritën për të nxitur rebelim, ai mbrojti të Vërtetën hyjnore duke më ofruar mbrojtje për një kohë në privatësinë e rezidencës së Guvernatorit. Më në fund, pasi arriti kënaqësinë e Perëndisë, ai u largua në banesën e tij në Parajsën më të lartë. Zoti e shpërbleftë me mirësjellje…

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Betohem në Zotin më të madh! Nëse do të të thuhet se në cilin vend banoj, personi i parë që do të më mëshirojë Mua do të ishe ti. Në zemër të një mali është një kështjellë [Máh-Kú]… të burgosurit e së cilës janë të kufizuar me dy roje dhe katër qen. Imagjinoni, pra, gjendja ime… Betohem në të vërtetën e Zotit! Nëse ai, që ka qenë i gatshëm të më trajtonte Mua në një mënyrë të tillë, do të dinte se kush është Ai të cilin e ka trajtuar kështu, ai, me të vërtetë, nuk do të ishte kurrë i lumtur në jetën e tij. Jo – me të vërtetë, unë të njoftoj të vërtetën e çështjes – është sikur ai të ketë burgosur të gjithë Profetët, të gjithë njerëzit e së vërtetës dhe të gjithë të zgjedhurit.…

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Vërtet, Zoti i Vetëm i Vërtetë më jep dëshmi se në këtë Ditë Unë jam Fane i vërtetë mistik i Perëndisë dhe Thelbi i çdo të mire. Ai që më bën mirë Mua, është sikur i bën mirë Perëndisë, engjëjve të Tij dhe gjithë shoqërisë së të dashurve të Tij. Ai që më bën keq Mua, është sikur t’i bëjë keq Zotit dhe të zgjedhurve të Tij. Jo, pozita e Perëndisë dhe e të dashurve të Tij është tepër e lartësuar për veprat e mira apo të këqija të çdo personi të arrijë pragun e tyre të shenjtë. Çdo gjë që më arrin Mua, është caktuar të arrijë Mua; dhe ajo që më ka ardhur mua, atij që e dërgon do t’i kthehet. Ai, në dorën e të Cilit është shpirti im, nuk ka futur në burg askënd përveç vetes. Sepse me siguri çdo gjë që Perëndia ka vendosur për mua do të ndodhë dhe asgjë tjetër përveç asaj që Perëndia ka caktuar për ne, nuk do të na prekë kurrë. Mjerë ai nga duart e të cilit buron e keqja dhe bekuar njeriu nga duart e të cilit buron e mira. Askujt nuk ia çoj kërkesën time veç Perëndisë; sepse Ai është gjykatësi më i mirë. Çdo gjendje fatkeqësie apo lumturie është vetëm prej Tij dhe Ai është i Plotfuqishmi, Gjithëpushtetshmi.

Shkurtimisht, unë mbaj në duart e Mia çdo gjë që dikush mund të dëshirojë për të mirën e kësaj bote dhe të botës tjetër. Po ta hiqja velin, të gjithë do të më njihnin Mua si më të dashurin e tyre dhe askush nuk do të më mohonte. Le të mos habisë ky pohim Madhërinë Tënde; për aq sa një besimtar i vërtetë në unitetin e Perëndisë, i cili i mban sytë e tij të drejtuar vetëm nga Ai, do të konsiderojë çdo gjë tjetër përveç Tij si hiç të plotë. Betohem në Zot! Unë nuk kërkoj asnjë të mirë tokësore prej teje, qoftë sa një kokërr sinapi. Në të vërtetë, të posedosh diçka të kësaj bote apo të botës tjetër, sipas vlerësimit Tim, do të ishte e barabartë me blasfeminë e hapur. Sepse besimtarit në unitetin e Zotit i shkon keq që ta kthejë shikimin nga ndonjë gjë tjetër, aq më pak ta mbajë atë në zotërim të tij. Unë e di me siguri se duke qenë se kam Perëndinë, të Përjetëshmin, të Adhuruarin, unë jam zotëruesi i të gjitha gjërave, të dukshme dhe të padukshme.…

Në këtë mal kam mbetur vetëm dhe kam arritur në një kalim të tillë që asnjë nga ata që kanë shkuar para Meje nuk ka vuajtur atë që kam vuajtur Unë, as ndonjë shkelës nuk ka duruar atë që kam duruar unë! Unë i jap lavdi Perëndisë dhe përsëri e lavdëroj Atë. Unë e gjej veten të lirë nga pikëllimi, përderisa qëndroj brenda kënaqësisë së Zotit dhe Mjeshtrit tim. Mendoj se jam në parajsën më të lartë, duke u gëzuar për bashkimin Tim me Perëndinë, Më të Madhin. Vërtet kjo është një mirësi që Perëndia më ka dhënë Mua; dhe Ai është Zoti i bekimeve të pakufishme.

Betohem në të vërtetën e Zotit! Sikur ta dije atë që unë di, do të hiqje dorë nga sovraniteti i kësaj bote dhe i botës tjetër, që të mund të arrije kënaqësinë Time, nëpërmjet bindjes sate ndaj të Vërtetit… Sikur të refuzoje, Zoti i botës do të ngrinte dikë që do të lartësonte Kauzën e Tij dhe Urdhri i Perëndisë, me të vërtetë, do të zbatohej.

Nëpërmjet hirit të Perëndisë asgjë nuk mund ta pengojë qëllimin Tim dhe unë jam plotësisht i vetëdijshëm për atë që Perëndia më ka dhënë si dhuratë për favorin e Tij. Po të ishte vullneti Im, do t’ia zbuloja Madhërisë Suaj të gjitha gjërat; por këtë nuk e kam bërë dhe as nuk do ta bëj, me qëllim që e vërteta të dallohet nga çdo gjë tjetër përveç saj dhe kjo profeci e thënë nga Imam Baqiri – paqja qoftë mbi të – të realizohet plotësisht: “Ajo që duhet të na ndodhë në Adhirbajjan është e pashmangshme dhe pa paralele. Kur kjo të ndodhë, pushoni në shtëpitë tuaja dhe jini të durueshëm siç kemi qëndruar ne të duruar. Sapo lëvizësi të lëvizë, ju nxitoni të arrini tek Ai, edhe pse ju duhet të zvarriteni mbi borë.”

Unë i kërkoj falje Zotit për Veten time dhe për të gjitha gjërat që lidhen me Mua dhe pohoj: “Falënderimi i qoftë Zotit, Zotit të të gjitha botëve”.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)