Nga Qayyúmu’l-Asmá

I konsideruar fillimisht si “Kur’ani i Bábí·ve”, ky vëllim u zbulua nga Báb·i në fillim të shërbesës së Tij dhe vendosi që Shkrimet e Tij të ishin “vargje të reja nga Zoti”. Bahá’u’lláh·u e përshkroi Qayyúmu’l-Asmá·n si “libri i parë, më i madhi dhe më i fuqishmi nga të gjithë”.

Një koleksion i Shkrimeve të Báb·it mund të lexohet në Bibliotekën e Referencave Bahá’í. Disa fragmente nga Qayyúmu’l-Asmá janë ndarë më poshtë.

Bëhuni si vëllezër të vërtetë në fenë e vetme dhe të pandashme të Perëndisë, të lirë nga dallimet, sepse me të vërtetë Perëndia dëshiron që zemrat tuaja të bëhen pasqyrë për vëllezërit tuaj në Besim, në mënyrë që të gjeni veten të pasqyruar në to dhe ata në ju. Kjo është Rruga e vërtetë e Zotit, të Gjithëfuqishmit, dhe Ai me të vërtetë është vigjilent mbi veprimet tuaja.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Kjo fe është me të vërtetë, në sytë e Zotit, thelbi i Besimit të Muhamedit; Nxitoni atëherë për të arritur Parajsën qiellore dhe Kopshtin më të lartë të kënaqësisë së Tij në praninë e të Vetmit Perëndi të Vërtetë, a mund të jeni të durueshëm dhe mirënjohës përpara dëshmive të shenjave të Perëndisë.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Si shenjë e drejtësisë së pastër, Ne vërtet i kemi dërguar lajme çdo Profeti në lidhje me Kauzën e Përkujtimit Tonë dhe me të vërtetë Zoti është suprem mbi të gjithë popujt e botës.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

I gjithë lavdërimi i takon Perëndisë, i Cili, nëpërmjet fuqisë së së Vërtetës, ia zbriti këtë Libër robit të Tij, që të shërbejë si një dritë ndriçuese për mbarë njerëzimin.… Vërtet kjo nuk është tjetër veçse e Vërteta sovrane; është Udha që Perëndia ka shtruar për të gjithë ata që janë në qiell dhe në tokë. Ai që do, le të marrë rrugën e drejtë për te Zoti i tij. Vërtet ky është besimi i vërtetë i Zotit dhe dëshmitarë të mjaftueshëm janë Zoti dhe ata që janë të pajisur me dijen e Librit. Kjo është me të vërtetë e Vërteta e përjetshme që Perëndia, i Lashti i Ditëve, ia ka zbuluar Fjalës së Tij të gjithëpushtetshme—Atij që është ngritur nga mesi i shkurreve të djegura. Ky është Misteri që është fshehur nga gjithçka që është në qiell dhe në tokë, dhe në këtë Revelacion të mrekullueshëm, në të vërtetë, ai është paraqitur në Librin Amë nga dora e Perëndisë, të Lartësuarit.…

O grumbulli i mbretërve dhe i bijve të mbretërve! Lërini mënjanë, njëri dhe të gjithë, sundimin tuaj që i përket Perëndisë.…

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Mos thuaj: “Si mund të flasë Ai për Perëndinë, ndërsa në të vërtetë mosha e tij nuk është më shumë se njëzet e pesë?” Më vini vesh. Betohem në Zotin e qiejve dhe të tokës: Unë jam me të vërtetë rob i Zotit. Unë jam bërë Bartës i provave të pakundërshtueshme nga prania e Atij Që është Mbetja e shumëpritur e Perëndisë. Këtu është Libri Im para syve tuaj, siç është gdhendur vërtet në praninë e Perëndisë në Librin Amë. Perëndia me të vërtetë më ka bërë të bekuar, kudo që të jem, dhe më ka urdhëruar të bëj lutje dhe guxim për sa kohë që do të jetoj në tokë mes jush.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

O Ti Fjala Supreme e Perëndisë! Mos ki frikë, as mos u pikëllo, sepse me të vërtetë atyre që i janë përgjigjur thirrjes Tënde, qofshin burra apo gra, Ne u kemi siguruar faljen e mëkateve, siç dihet në praninë e Më të Shumëdashurit dhe në përputhje me atë që dëshiron Ti. Vërtet dija e Tij përfshin çdo gjë. Të betohem për jetën time, ktheje fytyrën tënde drejt meje dhe mos u tremb. Me të vërtetë Ti je i Lartësuari midis Tubimit Qiellor dhe Misteri Yt i fshehur, me të vërtetë, është regjistruar në Tabelën e krijimit në mes të shkurreve të djegura. Së shpejti, Perëndia do të të japë ty sundim mbi të gjithë njerëzit, përderisa sundimi i Tij e kapërcen tërë krijimin.

(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)

Paqja e Madhe drejt së cilës njerëzit e vullnetit të mirë gjatë shekujve kanë prirur zemrat e tyre, nga të cilët shikuesit dhe poetët për breza të panumërt kanë shprehur vizionin e tyre, dhe për të cilën nga mosha në moshë shkrimet e shenjta të njerëzimit kanë mbajtur vazhdimisht premtimin, tani është në e fundit brenda mundësive të kombeve. Për herë të parë në histori është e mundur që të gjithë të shikojnë të gjithë planetin, me të gjithë popujt e tij të shumtë të larmishëm, në një perspektivë. Paqja botërore nuk është vetëm e mundur, por e pashmangshme. Stageshtë faza tjetër në evolucionin e këtij planeti – sipas fjalëve të një mendimtari të madh, “planetizimi i njerëzimit”.

Nëse paqja do të arrihet vetëm pas tmerreve të paimagjinueshme të nxitura nga kapja kokëfortë e njerëzimit në modelet e vjetra të sjelljes, apo do të përqafohet tani nga një akt vullneti konsultativ, është zgjedhja para të gjithëve që banojnë në tokë. Në këtë pikë kritike kur problemet e pazgjidhshme me të cilat ballafaqohen kombet janë shkrirë në një shqetësim të përbashkët për të gjithë botën, dështimi për të frenuar valën e konfliktit dhe çrregullimeve do të ishte pa përgjegjësi.

Ndër shenjat e favorshme janë fuqia në rritje e vazhdueshme e hapave drejt rendit botëror të marra fillimisht afër fillimit të këtij shekulli në krijimin e Lidhjes së Kombeve, të pasuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara me bazë më të gjerë; arritja që nga Lufta e Dytë Botërore e pavarësisë nga shumica e të gjitha kombeve në tokë, duke treguar përfundimin e procesit të ndërtimit të kombit dhe përfshirjen e këtyre kombeve të rinj me ato më të vjetra në çështjet me interes të ndërsjellë; rritja e madhe pasuese e bashkëpunimit midis popujve dhe grupeve deri më tani të izoluar dhe antagonistë në ndërmarrjet ndërkombëtare në fushat shkencore, arsimore, juridike, ekonomike dhe kulturore; rritja në dekadat e fundit e një numri të paparë të organizatave humanitare ndërkombëtare; përhapja e lëvizjeve të grave dhe të rinjve që bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës; dhe pjelljen spontane të zgjerimit të rrjeteve të njerëzve të zakonshëm që kërkojnë mirëkuptim përmes komunikimit personal.

Përparimet shkencore dhe teknologjike që po ndodhin në këtë shekull të bekuar jashtëzakonisht sjellin një rritje të madhe përpara në evolucionin shoqëror të planetit dhe tregojnë mjetet me të cilat mund të zgjidhen problemet praktike të njerëzimit. Ato sigurojnë, me të vërtetë, mjetet për administrimin e jetës komplekse të një bote të bashkuar. Megjithatë barrierat vazhdojnë. Dyshimet, keqkuptimet, paragjykimet, dyshimet dhe interesi i ngushtë vetjak përfshijnë kombet dhe popujt në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.

Outshtë jashtë një ndjenje të thellë të detyrës shpirtërore dhe morale që ne jemi të detyruar në këtë moment të përshtatshëm për të tërhequr vëmendjen tuaj në njohuritë depërtuese u komunikua së pari sundimtarëve të njerëzimit më shumë se një shekull më parë nga Bahá’u’lláh, Themeluesi i Besimit Bahá’í, për të cilin ne jemi të Besuarit.

“Erërat e dëshpërimit,” shkroi Bahá’u’lláh -u, “mjerisht, fryjnë nga çdo drejtim dhe grindja që ndan dhe godet racën njerëzore po rritet çdo ditë. Shenjat e konvulsioneve dhe kaosit të afërt tani mund të dallohen, për aq sa rendi mbizotërues duket të jetë me të meta për keqardhje. ” Ky gjykim profetik është vërtetuar shumë nga përvoja e zakonshme e njerëzimit. Të metat në rendin mbizotërues bien në sy në pamundësinë e shteteve sovrane të organizuara si Kombet e Bashkuara për të ekzorcuar fantazmën e luftës, kolapsin e kërcënuar të rendit ekonomik ndërkombëtar, përhapjen e anarkisë dhe terrorizmit dhe vuajtjet e mëdha që janë këto dhe vuajtjet e tjera duke shkaktuar rritjen e milionave. Në të vërtetë, aq shumë agresioni dhe konflikti kanë arritur të karakterizojnë sistemet tona sociale, ekonomike dhe fetare, saqë shumë prej tyre i janë nënshtruar mendimit se një sjellje e tillë është e natyrshme për natyrën njerëzore dhe për këtë arsye e pashmangshme.

Me ngulitjen e këtij këndvështrimi, një kontradiktë paralizuese është zhvilluar në çështjet njerëzore. Nga njëra anë, njerëzit e të gjitha kombeve shpallin jo vetëm gatishmërinë e tyre, por dëshirën e tyre për paqe dhe harmoni, për t’i dhënë fund frikësimeve të tmerrshme që mundojnë jetën e tyre të përditshme. Nga ana tjetër, miratimi jokritik i jepet propozimit se qeniet njerëzore janë egoiste dhe agresive të pakorrigjueshme dhe kështu të paafta për të ngritur një sistem shoqëror njëherësh progresiv dhe paqësor, dinamik dhe harmonik, një sistem që i jep lojë falas krijimtarisë dhe iniciativës individuale, por bazuar në bashkëpunimi dhe reciprociteti.

Ndërsa nevoja për paqe bëhet më urgjente, kjo kontradiktë themelore, e cila pengon realizimin e saj, kërkon një rivlerësim të supozimeve mbi të cilat bazohet pikëpamja e përhapur e gjendjes historike të njerëzimit. E shqyrtuar në mënyrë të paanshme, provat zbulojnë se një sjellje e tillë, larg shprehjes së vetes së vërtetë të njeriut, përfaqëson një shtrembërim të shpirtit njerëzor. Kënaqësia në këtë pikë do t’u mundësojë të gjithë njerëzve të vënë në lëvizje forca shoqërore konstruktive të cilat, sepse janë në përputhje me natyrën njerëzore, do të nxisin harmoninë dhe bashkëpunimin në vend të luftës dhe konfliktit.

Të zgjedhësh një kurs të tillë nuk do të thotë të mohosh të kaluarën e njerëzimit, por ta kuptosh atë. Besimi Bahá’í e konsideron konfuzionin aktual botëror dhe gjendjen katastrofike në çështjet njerëzore si një fazë natyrore në një proces organik që çon përfundimisht dhe në mënyrë të parezistueshme në bashkimin e racës njerëzore në një rend të vetëm shoqëror, kufijtë e të cilit janë ato të planetit. Raca njerëzore, si një njësi e veçantë, organike, ka kaluar nëpër etapa evolucionare analoge me fazat e foshnjërisë dhe fëmijërisë në jetën e anëtarëve të saj individualë, dhe tani është në periudhën kulminante të adoleshencës së saj të trazuar që i afrohet asaj të shumëpriturardhja e moshës.

Një pranim i sinqertë se paragjykimi, lufta dhe shfrytëzimi kanë qenë shprehja e fazave të papjekura në një proces të gjerë historik dhe se raca njerëzore po përjeton sot trazirën e pashmangshme e cila shënon moshën e saj kolektive nuk është një arsye për dëshpërim, por një parakusht për të ndërmarrë ndërmarrjen e jashtëzakonshme të ndërtimit të një botë paqësore. Që një ndërmarrje e tillë është e mundur, që ekzistojnë forcat e nevojshme konstruktive, që strukturat bashkuese shoqërore mund të ngrihen, është tema që ne ju nxisim të shqyrtoni.

Çfarëdo vuajtje dhe trazira që mund të kenë vitet e ardhshme, sado të errëta të jenë rrethanat e afërta, komuniteti Bahá’í beson se njerëzimi mund ta përballojë këtë sprovë supreme me besim në rezultatin e tij përfundimtar. Larg sinjalizimit të fundit të civilizimit, ndryshimet konvulsive drejt të cilave njerëzimi po nxitet gjithnjë e më shpejt do të shërbejnë për të çliruar “potencialet e qenësishme në pozitën e njeriut” dhe për të zbuluar “masën e plotë të fatit të tij në tokë, përsosmërinë e lindur të realitetin e tij. ”

Besimi Bahá’í

Biblioteka Bahá'í

Besimi Bahá’í

Libraria e Referencave Bahá’í

Premtimi i Paqes Botërore

Hapja