Ky përmbledhje e shkurtër ekstraktesh mbledh së bashku disa nga haraçet e bëra për Báb·in nga Bahá’u’lláh·u dhe ‘Abdu’l-Bahá·i.

Nga Shkrimet e Bahá’u’lláh·ut
Ne, me të vërtetë, besojmë në Atë që, në personin e Báb·it, është dërguar me Vullnetin e të vetmit Perëndi të vërtetë, Mbretit të Mbretërve, të Gjithëlavdëruarit.

(Qetime nga Shkrimet e Bahá’u’lláh·ut, XXX)

Sapo Báb·i u shfaq, Bahá’u’lláh·u tha: “Ky Njeri i madh është Zoti i të drejtëve dhe besimi në Të është detyrë e të gjithëve”.

Raportuar nga ‘Abdu’l-Bahá, Disa pyetje me përgjigje, f. 27-8

O Ahmad! Dëshmo se me të vërtetë Ai është Zot dhe nuk ka Zot përveç Tij, Mbret, Mbrojtës, i Pakrahasueshëm, i Plotfuqishëm. Dhe se Ai që Ai e dërgoi me emrin ‘Alí ishte i Vërteti nga Zoti, urdhrave të të Cilit ne të gjithë po i përmbahemi.

Thuaj: O njerëz, jini të bindur ndaj ordinancave të Perëndisë, të cilat janë urdhëruar në Bayán nga i Lavdishmi, i Urti. Me të vërtetë Ai është Mbreti i të Dërguarve dhe libri i Tij është Libri Mëmë, por ju e dini.

Tabela e Ahmadit

Lavdoje Ti, o Zot, Perëndia im, Atë Që është Pika Parësore, Misteri Hyjnor, Thelbi i Padukshëm, Agimi i Hyjnisë dhe Manifestimi i Zotërimit Tënd, nëpërmjet të Cilit e gjithë njohuria e së shkuarës dhe e gjithë njohuria e së ardhmes u bënë të qarta, nëpërmjet të cilit u zbuluan perlat e urtësisë Tënde të fshehur dhe u zbulua misteri i emrit Tënd të çmuar, të Cilin Ti e ke caktuar si Lajmëtarin e Atij, nëpërmjet emrit të të Cilit shkronja B dhe shkronja E janë lidhur dhe bashkuar, me anë të të cilit u bë e njohur madhështia jote, sovraniteti yt dhe fuqia jote, nëpërmjet të cilit janë zbritur fjalët e tua dhe ligjet e tua të përcaktuara qartë, dhe shenjat e tua u përhapën dhe fjala jote u vendos, nëpërmjet të cilit zemrat e të zgjedhurve të tu u zbuluan dhe u mblodhën të gjithë ata që ishin në qiej dhe gjithçka që ishte mbi tokë, të cilët ti e quajte ‘Alí-Muhammad në mbretërinë e emrave të Tu dhe Fryma e Shpirtrave në Tabelat e dekretit Tënd të pakthyeshëm, Të cilin Ti ke investuar me titullin Tënd, në emrin e të Cilit të gjithë emrat e tjerë, me kërkesën Tënde dhe me fuqinë e fuqisë Tënde, janë bërë të kthehen, dhe në të cilin Ti ke bërë që të gjitha atributet dhe titujt e Tu të arrijnë përfundimin e tyre përfundimtar. Atij i përkasin edhe emra të tillë që janë fshehur brenda tabernakulleve të Tua të pandryshkshme, në botën Tënde të padukshme dhe në qytetet e Tua të shenjtëruara.

(Lutjet dhe Meditimet, LVI)

Bekoje, o Zot, Perëndia im, Pikën Primare, nëpërmjet së cilës pika e krijimit është bërë të rrotullohet si në botën e dukshme ashtu edhe në atë të padukshme, të cilin Ti e ke caktuar si Atë ku duhet të kthehet çdo gjë që duhet të kthehet tek Ti, dhe si Zbuluesi i çdo gjëje që mund të shfaqet nga Ti. Bekoji gjithashtu letrat e Tij që nuk janë larguar prej Teje, të cilët janë vendosur fort në dashurinë Tënde dhe janë kapur fort pas kënaqësisë Tënde të mirë. Beko ti, po ashtu, për sa kohë që Vetja Jote të zgjasë dhe Thelbi Yt të zgjasë, ata që kanë pësuar martirizim në rrugën Tënde. Ti je, me të vërtetë, Falësi, Mëshirëploti.

(Lutjet dhe Meditimet, CLXXVII)

Nga Shkrimet dhe Bisedimet e ‘Abdu’l-Bahá·it
Nëse Shenjtëria e Tij Báb·i nuk do të kishte patur dashuri për njerëzimin, me siguri ai nuk do të kishte ofruar gjoksin e tij për një mijë plumba.

Themelet e Unitetit Botëror, f. 90

Sa për Báb·in – qoftë shpirti im flijim për Të! – në një moshë rinore, domethënë, kur Ai kishte mbushur vitin e njëzet e pestë të jetës së Tij të bekuar, Ai u ngrit për të shpallur Kauzën e Tij. U pranua botërisht nga shiitët se Ai kurrë nuk kishte studiuar në asnjë shkollë dhe nuk kishte marrë njohuri nga asnjë mësues; gjithë njerëzit e Shíráz-it e dëshmojnë këtë. Sidoqoftë, Ai u shfaq papritur para njerëzve, i pajisur me erudicionin më të plotë. Edhe pse Ai ishte vetëm një tregtar, Ai i ngatërroi të gjithë ‘ulamát e Persisë. Krejt i vetëm, në një mënyrë që është përtej imagjinatës, Ai përkrahu Kauzën midis Persianëve, të cilët janë të famshëm për fanatizmin e tyre fetar. Ky shpirt i shquar u ngrit me një fuqi të tillë, saqë Ai tronditi përkrahjen e fesë, të moralit, të kushteve, zakoneve dhe traditave të Persisë dhe vendosi rregulla të reja, ligje të reja dhe një fe të re. Edhe pse personazhet e mëdhenj të shtetit, pothuajse i gjithë kleri dhe njerëzit publikë u ngritën për ta shkatërruar dhe asgjësuar Atë, Ai i vetëm u rezistoi atyre dhe lëvizi gjithë Persinë.

Shumë ‘ulamá dhe burra publikë, si dhe njerëz të tjerë, sakrifikuan me gëzim jetën e tyre për Kauzën e Tij dhe nxituan në fushën e martirizimit.

Qeveria, kombi, mjekët e hyjnisë dhe personazhet e mëdhenj dëshironin të shuanin dritën e Tij, por nuk mundën ta bënin këtë. Më në fund hëna e Tij doli, ylli i Tij shkëlqeu, themelet e Tij u vendosën fort dhe vendlindja e Tij u bë e shkëlqyer. Ai i dha edukimin hyjnor një turme të pandriçuar dhe dha rezultate të mrekullueshme mbi mendimet, moralin, zakonet dhe kushtet e persëve. Ai u shpalli ndjekësve të Tij lajmin e gëzuar të shfaqjes së Diellit të Bahá·it dhe i përgatiti ata të besonin.

Shfaqja e shenjave të tilla të mrekullueshme dhe rezultate të shkëlqyera; efektet e prodhuara në mendjet e njerëzve dhe mbi idetë mbizotëruese; vendosja e bazave të progresit; dhe organizimi i parimeve të suksesit dhe prosperitetit nga një tregtar i ri, përbëjnë dëshminë më të madhe se Ai ishte një Edukator i përsosur. Një person i drejtë nuk do të hezitojë kurrë ta besojë këtë.

Disa pyetje me përgjigje, pjesa 8

Ky është 23 maji, përvjetori i mesazhit dhe Deklaratës së Báb·it. Është një ditë e bekuar dhe agimi i manifestimit, sepse shfaqja e Báb·it ishte drita e hershme e agimit të vërtetë, ndërsa shfaqja e Bukurisë së Bekuar, Bahá’u’lláh·ut, ishte lindja e diellit. Prandaj, është një ditë e bekuar, fillimi i bujarisë qiellore, fillimi i shkëlqimit hyjnor. Në këtë ditë më 1844, Báb·i u dërgua duke lajmëruar dhe shpallur Mbretërinë e Perëndisë, duke shpallur lajmin e gëzuar të ardhjes së Bahá’u’lláh·ut dhe duke përballuar kundërshtimin e gjithë kombit pers. Disa nga Persianët e ndoqën Atë. Për këtë ata pësuan vështirësitë dhe sprovat më të rënda. Ata i përballuan sprovat me fuqi të mrekullueshme dhe heroizëm sublim. Mijëra u futën në burg, u ndëshkuan, u persekutuan dhe u martirizuan. Shtëpitë e tyre u plaçkitën dhe u shkatërruan, pasuritë e tyre u konfiskuan. Ata sakrifikuan jetën e tyre me dëshirën më të madhe dhe qëndruan të palëkundur në besimin e tyre deri në fund. Ata shpirtra të mrekullueshëm janë llambat e Perëndisë, yjet e shenjtërisë që shkëlqejnë me lavdi nga horizonti i përjetshëm i vullnetit të Perëndisë.

Báb·i iu nënshtrua një persekutimi të ashpër në Shíráz, ku Ai shpalli për herë të parë misionin dhe mesazhin e Tij. Një periudhë zie buke e goditi atë rajon dhe Báb·i udhëtoi për në Isfahan. Atje njerëzit e ditur u ngritën kundër Tij me armiqësi të madhe. Ai u arrestua dhe u dërgua në Tabriz. Që andej Ai u transferua në Mákú dhe më në fund u burgos në kështjellën e fortë të Chihríq. Më pas ra dëshmor në Tabriz.

Ky është thjesht një përmbledhje e historisë së Báb·it. Ai u rezistoi të gjitha persekutimeve dhe përballoi çdo vuajtje e sprovë me forcë të patundur. Sa më shumë që armiqtë e Tij përpiqeshin ta shuanin atë flakë, aq më e ndritshme bëhej ajo. Ditë pas dite Kauza e Tij përhapej dhe forcohej. Gjatë kohës kur ishte mes njerëzve, Ai vazhdimisht lajmëronte ardhjen e Bahá’u’lláh·ut. Në të gjithë Librat dhe Tabelat e Tij, Ai përmendi Bahá’u’lláh·un dhe shpalli lajmin e gëzuar të manifestimit të Tij, duke profetizuar se Ai do të shfaqej në vitin e nëntë. Ai tha se në vitin e nëntë “do të arrini të gjithë lumturinë”; në vitin e nëntë “ju do të bekoheni me takimin e të Premtuarit për të cilin kam folur”. Ai përmendi Përsosmërinë e Bekuar, Bahá’u’lláh·un, me titullin “Atë që Perëndia do ta shfaqë”. Shkurtimisht, ai shpirt i bekuar e ofroi vetë jetën e Tij në shtegun e Bahá’u’lláh·ut, ashtu siç është regjistruar në shkrimet dhe regjistrimet historike. Në Librin e Tij të parë, Më i miri i Tregimeve, Ai thotë: “O Mbetje e Zotit! Unë jam plotësisht i flijuar për Ty; Jam i kënaqur me mallkimet në rrugën Tënde; Unë nuk dëshiroj asgjë tjetër veçse të vritem në dashurinë Tënde; dhe Zoti, i Lartësuari, mjafton si një mbrojtje e përjetshme.”

Mbani parasysh se si Báb·i duroi vështirësitë dhe mundimet; si dha jetën e Tij për Kauzën e Perëndisë; si u tërhoq nga dashuria e Bukurisë së Bekuar, Bahá’u’lláh·ut; dhe se si Ai shpalli lajmin e gëzuar të shfaqjes së Tij. Ne duhet të ndjekim shembullin e Tij qiellor; ne duhet të jemi vetëmohues dhe të ndezim nga zjarri i dashurisë së Perëndisë. Ne duhet të marrim bujarinë dhe hirin e Zotit, sepse Báb·i na ka këshilluar të ngrihemi në shërbim të Kauzës së Perëndisë, të shkëputemi absolutisht nga çdo gjë tjetër përveç Perëndisë gjatë ditës së Përsosmërisë së Bekuar, Bahá’u’lláh , për t’u tërhequr plotësisht nga dashuria e Bahá’u’lláh·ut, për të dashur gjithë njerëzimin për hir të Tij, për të qenë të butë dhe të mëshirshëm me të gjithë për Të dhe për të ndërtuar njëshmërinë e botës së njerëzimit.

(Shpallja e Paqes Universale)