Në këtë vëllim – shkruar afër fundit të vitit 1847 ose fillimit të 1848 – Báb·i paraqiti elementet thelbësore të ligjeve dhe koncepteve të Tij fetare dhe parashikoi Rendin Botëror të Bahá’u’lláh·ut.
Një koleksion i Shkrimeve të Báb·it mund të lexohet në Bibliotekën e Referencave Bahá’í. Disa ekstrakte nga Bayán-i persian janë ndarë më poshtë.
Është më mirë të udhëheqësh një shpirt sesa të zotërosh gjithçka që është në tokë, sepse për sa kohë që ai shpirt i udhëzuar është nën hijen e Pemës së Unitetit Hyjnor, ai dhe ai që e ka udhëhequr do të jenë të dy marrës të mëshirës së dhembshur të Zotit, ndërsa zotërimi i gjërave tokësore do të pushojë në kohën e vdekjes. Rruga drejt udhëzimit është ajo e dashurisë dhe e dhembshurisë, jo e forcës dhe e detyrimit. Kjo ka qenë metoda e Perëndisë në të kaluarën dhe do të vazhdojë të jetë në të ardhmen! Ai e bën atë që do të hyjë në hijen e mëshirës së Tij. Vërtet, Ai është Mbrojtësi Suprem, Gjithëbujari.
Nuk ka parajsë më të mrekullueshme për çdo shpirt sesa të ekspozohet ndaj Manifestimit të Zotit në Ditën e Tij, të dëgjojë vargjet e Tij dhe të besojë në to, të arrijë praninë e Tij, e cila nuk është gjë tjetër veçse prania e Zotit, për të lundruar në detin e mbretërinë qiellore të kënaqësisë së Tij dhe për të marrë nga frutat e zgjedhura të parajsës së Njëshmërisë së Tij hyjnore.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Lutja më e pranueshme është ajo që falet me shpirtshmërinë dhe shkëlqimin më të madh; zgjatja e saj nuk ka qenë dhe nuk është e dashur nga Zoti. Sa më e shkurtër dhe më e pastër të jetë lutja, aq më e pranueshme është ajo në praninë e Zotit.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Nuk ka parajsë, sipas vlerësimit të besimtarëve në Unitetin Hyjnor, më të lartë se t’i bindesh urdhërimeve të Zotit, dhe nuk ka zjarr në sytë e atyre që e kanë njohur Zotin dhe sinjalet e Tij, më të ashpër se sa të shkelësh ligjet e Tij dhe të shtypni një shpirt tjetër, qoftë edhe në masën e një kokrre sinapi. Në Ditën e Ringjalljes Zoti, me të vërtetë, do t’i gjykojë të gjithë njerëzit dhe ne të gjithë me të vërtetë kërkojmë hirin e Tij.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Zoti i do ata që janë të pastër. Asgjë në Bayán dhe në sytë e Perëndisë nuk është më e dashur se dëlirësia dhe pastërtia e pametë…
Perëndia dëshiron të mos shohë, në Dispensacionin e Bayan-it, asnjë shpirt të privuar nga gëzimi dhe shkëlqimi. Ai me të vërtetë dëshiron që në të gjitha kushtet, të gjithë të stolisen me një pastërti të tillë, si nga brenda ashtu edhe nga jashtë, që të mos shkaktohet asnjë neveri as për veten e tyre, aq më pak për të tjerët.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Perëndia, në çdo kohë dhe në të gjitha kushtet, ka qenë plotësisht i pavarur nga krijesat e Tij. Ai ka pasur dhe do ta ketë gjithmonë dëshirën që të gjithë njerëzit të mund të arrijnë kopshtet e Tij të Parajsës me dashurinë më të madhe, që askush të mos trishtojë tjetrin, as edhe për një çast, dhe që të gjithë të banojnë në djepin e Tij të mbrojtjes dhe sigurisë deri në ditën e Ringjalljes që tregton agimin e Zbulesës së Atij që Perëndia do ta shfaqë.
Zoti i gjithësisë nuk ka ngritur kurrë një profet e as nuk ka zbritur një libër, përveç nëse ka vendosur besëlidhjen e Tij me të gjithë njerëzit, duke u bërë thirrje për pranimin e tyre të Revelacionit të ardhshëm dhe të Librit të ardhshëm; përderisa derdhjet e bujarisë së Tij janë të pandërprera dhe pa kufi.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Arsyeja pse privatësia është urdhëruar në momentet e devocionit është kjo, që t’i kushtoni vëmendjen tuaj më të mirë kujtimit të Perëndisë, që zemra juaj të jetë gjithmonë e gjallë me Shpirtin e Tij dhe të mos jetë e mbyllur si nga një perde nga Ai më i dashuri. Mos e lejo gjuhën tënde të shprehë gojëhapur lavdërimin e Perëndisë, ndërkohë që zemra jote nuk është e lidhur me majën e Lavdisë dhe me Pikën Qendrore të bashkimit.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Duket se robi duhet, pas çdo lutjeje, t’i lutet Zotit që t’u japë mëshirë dhe falje prindërve të tij. Pas kësaj do të ngrihet thirrja e Zotit: “Qindra e mijëra nga ato që ke kërkuar për prindërit e tu do të jenë shpërblimi yt!” Lum ai që kujton prindërit e tij kur komunikon me Perëndinë. Nuk ka, me të vërtetë, Zot përveç Tij, të Fuqishmit, të Shumëdashurit.
(Zgjedhje nga Shkrimet e Báb·it)
Meqenëse kjo kornizë fizike është froni i tempullit të brendshëm, çdo gjë që i ndodh të parës ndihet nga i dyti. Në të vërtetë, ai që kënaqet me gëzimin ose që trishtohet nga dhimbja është tempulli i brendshëm i trupit, jo vetë trupi. Meqenëse ky trup fizik është froni ku ngrihet tempulli i brendshëm, Perëndia ka urdhëruar që trupi të ruhet në masën e mundshme, në mënyrë që të mos përjetohet asgjë që shkakton neveri. Tempulli i brendshëm shikon kornizën e tij fizike, që është froni i tij. Kështu, nëse këtij të fundit i kushtohet respekt, është sikur i pari të jetë marrësi. E kundërta është gjithashtu e vërtetë.
Prandaj, është urdhëruar që trupi i vdekur të trajtohet me nderimin dhe respektin më të madh.