ÇFAR B BESON BAHÁ’
KARAKTERI DHE SJELLJA
PREZANTIMI
Qendrore për jetën shpirtërore është zhvillimi i cilësive shpirtërore që ndihmojnë secilin prej nesh në udhëtimin tonë të përjetshëm drejt Zotit. Në këtë botë, kultivimi i cilësive të tilla është i pandashëm nga një përsosje e vazhdueshme e sjelljes sonë, në të cilën veprimet tona gjithnjë e më shumë reflektojnë fisnikërinë dhe integritetin me të cilin është pajisur çdo qenie njerëzore. ‘Abdu’l-Bahá deklaron:
“Ne duhet të përpiqemi pa pushim dhe pa pushim për të arritur zhvillimin e natyrës shpirtërore te njeriu dhe të përpiqemi me energji të palodhshme për ta çuar njerëzimin drejt fisnikërisë së pozitës së tij të vërtetë dhe të synuar.”
Cilësitë shpirtërore zhvillohen në një matricë të dashurisë dhe njohurisë në rritje, dhe në përputhje me ligjin hyjnor. Ndërsa lejojmë që njohuria e Zotit të rritet në mendjet dhe zemrat tona, cilësitë e natyrës sonë më të lartë fillojnë të lulëzojnë. Me qartësi më të madhe dhe më të madhe, ne dallojmë atë që është e favorshme për lartësinë dhe atë që çon në poshtërim, dhe ne përparojmë në të kuptuarit tonë të universit fizik, qenies njerëzore, shoqërisë dhe jeta e shpirtit. Dashuria rritet me njohuri dhe mirëkuptimi i vërtetë shtohet nga dashuria. Dshtë shmangur një dikotomi e rreme mes zemrës dhe mendjes.
Ka shumë faktorë që kontribuojnë në këtë zhvillim, mes tyre lutje, reflektim, gatishmëri për të mësuar dhe përpjekje të vazhdueshme të përditshme—veçanërisht në shërbim të njerëzimit. Në përpjekjen për të jetuar një jetë shpirtërore, përqendrimi i tepërt te vetja mund të jetë kundërproduktiv. Bahá’u’lláh shkruan se ne duhet t’i rregullojmë mendimet tona “Ajo që do të shenjtërojë … zemrat dhe shpirtrat e njerëzve.” “Kjo,” Ai vazhdon, “Mund të arrihet më së miri përmes veprave të pastra dhe të shenjta, përmes një jete të virtytshme dhe një sjellje të mirë.” ‘Abdu’l-Bahá ka shkruar:“Sa i shkëlqyer, sa i nderuar është njeriu nëse ngrihet për të përmbushur përgjegjësitë e tij; sa i mjerë dhe i përbuzshëm, nëse mbyll sytë për mirëqenien e shoqërisë dhe humb jetën e tij të çmuar në ndjekjen e interesave të tij egoiste dhe përparësive personale. “
Ne mund të mendojmë për përpjekjet tona për të zhvilluar cilësi shpirtërore në drejtim të ecjes me përulësi me Zotin tonë, këmbënguljes dhe mësimit, të lirë nga faji, duke pranuar pashmangshmërinë e gabimit, por duke mos e humbur kurrë atë që është potencialisht brenda nesh. Edhe pse vështirësitë dhe dështimet janë të pashmangshme, kjo është një ndjekje e gëzueshme, plot lumturi.
Ndër rreziqet më të mëdha në këtë proces të përjetshëm, në këtë përsosje graduale të karakterit, janë vetë-drejtësia, superioriteti dhe krenaria-tipare që shtrembërojnë të gjithë ndërmarrjen shpirtërore dhe minojnë themelin e saj. Bahá’u’lláh -u ka shkruar:
“O FILMIJ T Mashkullit! A nuk e dini pse Ne ju krijuam të gjithëve nga e njëjta pluhur? Që askush të mos e lartësojë veten mbi tjetrin. Meditoni në çdo kohë në zemrat tuaja se si u krijuat. Meqenëse Ne ju krijuam të gjithëve nga e njëjta substancë, juve ju takon të jeni si një shpirt i vetëm, të ecni me të njëjtat këmbë, të hani me të njëjtën gojë dhe të banoni në të njëjtën tokë, që nga qenia juaj më e thellë, me veprat tuaja dhe veprimet, shenjat e njëshmërisë dhe thelbi i shkëputjes mund të bëhen të dukshme. E tillë është këshilla Ime për ju, o grumbull drite! Kini parasysh këtë këshillë që të mund të merrni frutin e shenjtërisë nga pema e lavdisë së mrekullueshme. ”
Hulumtimi i kësaj teme
