ÇFARË BESOJNË BAHÁ’Í·TË | BAHÁ’U’LLÁH·U DHE BESËLIDHJA E TIJ

Artikuj dhe Burime

Një përzgjedhje esesh, artikujsh dhe materialesh burimore që eksplorojnë më tej jetën e Bahá’u’lláh·ut dhe misionin e Tij.

Shkrimet e Bahá’u’lláh

Nga Fjalët e Fshehura

E kompozuar në Bagdad në vitin 1274 hixhri (1857-8 e.s.), Bahá’u’lláh·u i përshkruan Fjalët e Fshehura si një distilim i udhëzimit shpirtëror të përmbajtur në Zbulesat e njëpasnjëshme të Perëndisë. Shoghi Effendi·u e quajti atë punë etike të spikatur të Bahá’u’lláh·ut.

Nga Kitáb-i-Aqdas

Kitáb-i-Aqdas (“Libri Më i Shenjtë”) u zbulua nga Bahá’u’lláh·u në përgjigje të kërkesave të përsëritura nga ndjekësit e Tij për ligjet që duhen ndjekur. Në të, Bahá’u’lláh·u përcakton ligje në lidhje me fusha të tilla të jetës si lutja, agjërimi dhe pelegrinazhi.

Nga Kitáb-i-Íqán

Kitáb-i-Íqán (“Libri i Vërtetimit”) u zbulua nga Bahá’u’lláh·u në Bagdad në 1861/62. Brenda faqeve të tij gjenden eksplorime të subjekteve të tilla si natyra e qenies njerëzore, qëllimi i jetës, marrëdhënia e njerëzimit me Perëndinë dhe rëndësia e Zbulesës.

Nga ‘Nxjerrje nga Shkrimet e Bahá’u’lláh·ut’

Kjo përzgjedhje e ekstrakteve nga Shkrimet e Bahá’u’lláh·ut u përkthye dhe u përpilua nga Shoghi Effendi·u dhe u botua për herë të parë në 1935.

Nga Letra drejtuar Birit të Ujkut

Letra drejtuar Birit të Ujkut u zbulua nga Bahá’u’lláh·u rreth vitit 1891. Ajo merr formën e një letre të zgjeruar drejtuar një kleriku i cili, së bashku me babanë e tij – të denoncuar si “ujku” – persekutuan dhunshëm një numër Bahá’í·sh.

Nga Thirrja e Zotit të Ushtrive

Në këtë koleksion shkrimesh nga 1868 deri në 1870 Bahá’u’lláh·u parashtron natyrën e misionit të Tij ndaj monarkëve dhe udhëheqësve politikë të kohës së Tij, dhe përshkruan standardin e drejtësisë të kërkuar nga një qytetërim njerëzor i pjekur.

Nga Tabelat e Bahá’u’lláh·ut

Tabelat e Bahá’u’lláh·ut u botuan në vitin 1978. Ai përmban gjashtëmbëdhjetë Pllaka, përfshirë Tabelën e Karmelit – e përshkruar nga Shoghi Effendi·u si Karta që themelon Qendrat Botërore Shpirtërore dhe Administrative të Besimit Bahá’í në Malin Karmel – dhe Tabletën të Urtësisë, në të cilën Bahá’u’lláh·u eksploron temën e dijes njerëzore.

Nga Lutjet dhe Meditimet e Bahá’u’lláh·ut

Ky koleksion i Shkrimeve të Bahá’u’lláh·ut, i zgjedhur dhe i përkthyer nga Shoghi Effendi, përfshin lutje, pllaka dhe meditime tepër personale mbi burgosjen e Bahá’u’lláh·ut dhe vuajtjet e pasuesve të Tij.

Nga Shtatë Luginat

Në këtë vepër mistike, Bahá’u’lláh·u përshkruan fazat e udhëtimit të shpirtit drejt bashkimit me Krijuesin e tij në terma të shtatë luginave – kërkimit, dashurisë, njohurisë, unitetit, kënaqësisë, mrekullisë dhe ‘varfërisë së vërtetë dhe hiçit absolut’.

Nga Gurë Kristali të Mistereve Hyjnorë

Kjo vepër e hershme, e zbuluar gjatë qëndrimit të Bahá’u’lláh·ut në Bagdad, trajton një numër çështjesh duke përfshirë vazhdimësinë e Zbulesës Hyjnore.

Nga Faltorja e Unitetit

I botuar për herë të parë në anglisht në 2006, ky vëllim përmban shkrime të Bahá’u’lláh·ut që trajtojnë pyetjet e ngritura nga Manikchi Sahib, një zoroastrian i shquar. Në përgjigjet e Tij, Bahá’u’lláh·u sqaron disa nga mësimet e Tij themelore.

Materiale të tjera burimore

Bahá’u’lláh·u sipas fjalëve të ‘Abdu’l-Bahá·it

Ky artikull u botua fillimisht si pjesë e një koleksioni fjalimesh të mbajtura nga ‘Abdu’l-Bahá·i i titulluar ‘Disa pyetje të përgjigjura’. Në të, ‘Abdu’l-Bahá·i thotë për Atin e Tij: “Ne duhet të jemi të drejtë dhe të pranojmë se çfarë Edukatori ishte kjo Qenie e Lavdishme, cilat shenja të mrekullueshme u shfaqën prej Tij dhe çfarë fuqie dhe pushteti mund të ishin realizuar në botë nëpërmjet Tij.”

Bahá’u’lláh·u sipas fjalëve të Shoghi Effendi·ut

Ky ekstrakt nga një letër e Shoghi Effendi·ut, drejtuar Bahá’í·ve të Perëndimit dhe e njohur si Dispensacioni i Bahá’u’lláh·ut, përshkruan në detaje pozitën e Bahá’u’lláh·ut dhe rëndësinë e mesazhit të Tij për njerëzimin.

Nderim nga Shtëpia Universale e Drejtësisë për Bahá’u’lláh·un në 100-vjetorin e vdekjes së Tij

Ky nderim i veçantë u lexua për herë të parë në ngjarjet përkujtimore që shënonin 100-vjetorin e vdekjes së Bahá’u’lláh·ut, të mbajtur në Faltoren e Tij në maj 1992.

Bahá’u’lláh·u

Ky hyrje e shkurtër mbi jetën dhe veprën e Bahá’u’lláh·ut u përgatit me kërkesë të Shtëpisë Universale të Drejtësisë me rastin e njëqindvjetorit të vdekjes së Tij në 1992.

Lexim i mëtejshëm

Bibliografia e leximit të rekomanduar

Një listë e leximeve të mëtejshme mbi këtë temë është në dispozicion këtu.

Të hulumtojmë për temën

Bahá'u'lláh·u - Edukatori Hyjnor

Jeta e Bahá'u'lláh·ut

Komuniteti i Hershëm Bahá’í

Faltorja e Bahá'u'lláh·ut

Citate

ÇFARË BESOJNË BAHÁ’Í·TË

ÇFARË BËJNË BAHÁ’Í·TË

KOMUNITETET KOMBËTARE BAHÁ’Í

BIBLIOTEKA E REFERENCAVE BAHÁ’Í

BANKA E MEDIAVE BAHÁ’Í

example1

Premtimi i Paqes Botërore

Hapja

Në Tetor 1985, Shtëpia Universale e Drejtësisë i drejtoi një letër gjeneralitetit të njerëzimit mbi temën e paqes universale, të titulluar “Premtimi i Paqes Botërore”. Ky seksion i faqes në internet paraqet të gjithë tekstin nga deklarata. Më poshtë mund të lexoni hapjen e këtij dokumenti. Gjithashtu mund të shkarkohet nga Biblioteka e Referencës Bahá’.

Paqja e Madhe drejt së cilës njerëzit e vullnetit të mirë gjatë shekujve kanë prirur zemrat e tyre, nga të cilët shikuesit dhe poetët për breza të panumërt kanë shprehur vizionin e tyre, dhe për të cilën nga mosha në moshë shkrimet e shenjta të njerëzimit kanë mbajtur vazhdimisht premtimin, tani është në e fundit brenda mundësive të kombeve. Për herë të parë në histori është e mundur që të gjithë të shikojnë të gjithë planetin, me të gjithë popujt e tij të shumtë të larmishëm, në një perspektivë. Paqja botërore nuk është vetëm e mundur, por e pashmangshme. Stageshtë faza tjetër në evolucionin e këtij planeti – sipas fjalëve të një mendimtari të madh, “planetizimi i njerëzimit”.

Nëse paqja do të arrihet vetëm pas tmerreve të paimagjinueshme të nxitura nga kapja kokëfortë e njerëzimit në modelet e vjetra të sjelljes, apo do të përqafohet tani nga një akt vullneti konsultativ, është zgjedhja para të gjithëve që banojnë në tokë. Në këtë pikë kritike kur problemet e pazgjidhshme me të cilat ballafaqohen kombet janë shkrirë në një shqetësim të përbashkët për të gjithë botën, dështimi për të frenuar valën e konfliktit dhe çrregullimeve do të ishte pa përgjegjësi.

Ndër shenjat e favorshme janë fuqia në rritje e vazhdueshme e hapave drejt rendit botëror të marra fillimisht afër fillimit të këtij shekulli në krijimin e Lidhjes së Kombeve, të pasuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara me bazë më të gjerë; arritja që nga Lufta e Dytë Botërore e pavarësisë nga shumica e të gjitha kombeve në tokë, duke treguar përfundimin e procesit të ndërtimit të kombit dhe përfshirjen e këtyre kombeve të rinj me ato më të vjetra në çështjet me interes të ndërsjellë; rritja e madhe pasuese e bashkëpunimit midis popujve dhe grupeve deri më tani të izoluar dhe antagonistë në ndërmarrjet ndërkombëtare në fushat shkencore, arsimore, juridike, ekonomike dhe kulturore; rritja në dekadat e fundit e një numri të paparë të organizatave humanitare ndërkombëtare; përhapja e lëvizjeve të grave dhe të rinjve që bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës; dhe pjelljen spontane të zgjerimit të rrjeteve të njerëzve të zakonshëm që kërkojnë mirëkuptim përmes komunikimit personal.

Përparimet shkencore dhe teknologjike që po ndodhin në këtë shekull të bekuar jashtëzakonisht sjellin një rritje të madhe përpara në evolucionin shoqëror të planetit dhe tregojnë mjetet me të cilat mund të zgjidhen problemet praktike të njerëzimit. Ato sigurojnë, me të vërtetë, mjetet për administrimin e jetës komplekse të një bote të bashkuar. Megjithatë barrierat vazhdojnë. Dyshimet, keqkuptimet, paragjykimet, dyshimet dhe interesi i ngushtë vetjak përfshijnë kombet dhe popujt në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.

Outshtë jashtë një ndjenje të thellë të detyrës shpirtërore dhe morale që ne jemi të detyruar në këtë moment të përshtatshëm për të tërhequr vëmendjen tuaj në njohuritë depërtuese u komunikua së pari sundimtarëve të njerëzimit më shumë se një shekull më parë nga Bahá’u’lláh, Themeluesi i Besimit Bahá’í, për të cilin ne jemi të Besuarit.

“Erërat e dëshpërimit,” shkroi Bahá’u’lláh -u, “mjerisht, fryjnë nga çdo drejtim dhe grindja që ndan dhe godet racën njerëzore po rritet çdo ditë. Shenjat e konvulsioneve dhe kaosit të afërt tani mund të dallohen, për aq sa rendi mbizotërues duket të jetë me të meta për keqardhje. ” Ky gjykim profetik është vërtetuar shumë nga përvoja e zakonshme e njerëzimit. Të metat në rendin mbizotërues bien në sy në pamundësinë e shteteve sovrane të organizuara si Kombet e Bashkuara për të ekzorcuar fantazmën e luftës, kolapsin e kërcënuar të rendit ekonomik ndërkombëtar, përhapjen e anarkisë dhe terrorizmit dhe vuajtjet e mëdha që janë këto dhe vuajtjet e tjera duke shkaktuar rritjen e milionave. Në të vërtetë, aq shumë agresioni dhe konflikti kanë arritur të karakterizojnë sistemet tona sociale, ekonomike dhe fetare, saqë shumë prej tyre i janë nënshtruar mendimit se një sjellje e tillë është e natyrshme për natyrën njerëzore dhe për këtë arsye e pashmangshme.

Me ngulitjen e këtij këndvështrimi, një kontradiktë paralizuese është zhvilluar në çështjet njerëzore. Nga njëra anë, njerëzit e të gjitha kombeve shpallin jo vetëm gatishmërinë e tyre, por dëshirën e tyre për paqe dhe harmoni, për t’i dhënë fund frikësimeve të tmerrshme që mundojnë jetën e tyre të përditshme. Nga ana tjetër, miratimi jokritik i jepet propozimit se qeniet njerëzore janë egoiste dhe agresive të pakorrigjueshme dhe kështu të paafta për të ngritur një sistem shoqëror njëherësh progresiv dhe paqësor, dinamik dhe harmonik, një sistem që i jep lojë falas krijimtarisë dhe iniciativës individuale, por bazuar në bashkëpunimi dhe reciprociteti.

Ndërsa nevoja për paqe bëhet më urgjente, kjo kontradiktë themelore, e cila pengon realizimin e saj, kërkon një rivlerësim të supozimeve mbi të cilat bazohet pikëpamja e përhapur e gjendjes historike të njerëzimit. E shqyrtuar në mënyrë të paanshme, provat zbulojnë se një sjellje e tillë, larg shprehjes së vetes së vërtetë të njeriut, përfaqëson një shtrembërim të shpirtit njerëzor. Kënaqësia në këtë pikë do t’u mundësojë të gjithë njerëzve të vënë në lëvizje forca shoqërore konstruktive të cilat, sepse janë në përputhje me natyrën njerëzore, do të nxisin harmoninë dhe bashkëpunimin në vend të luftës dhe konfliktit.

Të zgjedhësh një kurs të tillë nuk do të thotë të mohosh të kaluarën e njerëzimit, por ta kuptosh atë. Besimi Bahá’í e konsideron konfuzionin aktual botëror dhe gjendjen katastrofike në çështjet njerëzore si një fazë natyrore në një proces organik që çon përfundimisht dhe në mënyrë të parezistueshme në bashkimin e racës njerëzore në një rend të vetëm shoqëror, kufijtë e të cilit janë ato të planetit. Raca njerëzore, si një njësi e veçantë, organike, ka kaluar nëpër etapa evolucionare analoge me fazat e foshnjërisë dhe fëmijërisë në jetën e anëtarëve të saj individualë, dhe tani është në periudhën kulminante të adoleshencës së saj të trazuar që i afrohet asaj të shumëpriturardhja e moshës.

Një pranim i sinqertë se paragjykimi, lufta dhe shfrytëzimi kanë qenë shprehja e fazave të papjekura në një proces të gjerë historik dhe se raca njerëzore po përjeton sot trazirën e pashmangshme e cila shënon moshën e saj kolektive nuk është një arsye për dëshpërim, por një parakusht për të ndërmarrë ndërmarrjen e jashtëzakonshme të ndërtimit të një botë paqësore. Që një ndërmarrje e tillë është e mundur, që ekzistojnë forcat e nevojshme konstruktive, që strukturat bashkuese shoqërore mund të ngrihen, është tema që ne ju nxisim të shqyrtoni.

Çfarëdo vuajtje dhe trazira që mund të kenë vitet e ardhshme, sado të errëta të jenë rrethanat e afërta, komuniteti Bahá’í beson se njerëzimi mund ta përballojë këtë sprovë supreme me besim në rezultatin e tij përfundimtar. Larg sinjalizimit të fundit të civilizimit, ndryshimet konvulsive drejt të cilave njerëzimi po nxitet gjithnjë e më shpejt do të shërbejnë për të çliruar “potencialet e qenësishme në pozitën e njeriut” dhe për të zbuluar “masën e plotë të fatit të tij në tokë, përsosmërinë e lindur të realitetin e tij. ”