ÇFARË BESOJNË BAHÁ’Í·TË | BAHÁ’U’LLÁH·U DHE BESËLIDHJA E TIJ

‘Abdu’l-Bahá·i – Shembulli i Përsosur

Artikuj & Burime

Një përzgjedhje e leximeve, eseve dhe materialeve burimore që ofrojnë eksplorim të mëtejshëm të jetës, misionit dhe trashëgimisë së ‘Abdu’l-Bahá·it.

Shkrimet dhe Bisedat e ‘Abdu’l-Bahá·it

Nga Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it

Ky koleksion përfshin mbi dyqind letra të shkruara nga ‘Abdu’l-Bahá·i për tema të tilla si jeta dhe misioni i Bahá’u’lláh·ut, udhëzime për individët, arsimin dhe shkencën.

Nga Tabelat e Planit Hyjnor

Kjo seri prej katërmbëdhjetë letrash drejtuar Bahá’í·ve të Shteteve të Bashkuara dhe Kanadasë gjatë Luftës së Parë Botërore u bë statuti për rritjen e komunitetit Bahá’í në të gjithë botën.

Nga Sekreti i Qytetërimit Hyjnor

Në këtë libër, të shkruar pasi Bahá’u’lláh·u iu drejtua sundimtarëve të tokës, ‘Abdu’l-Bahá·i paraqet një program koherent për rigjenerimin e shoqërisë, të ndërtuar mbi arsimin universal dhe zhdukjen e injorancës dhe fanatizmit.

Nga Vullneti dhe Testamenti i ‘Abdu’l-Bahá·it

Në Vullnetin dhe Testamentin e Tij, ‘Abdu’l-Bahá·i përshkroi rrethanat e Tij, rafinoi strukturën e rendit administrativ Bahá’í dhe caktoi nipin e Tij, Shoghi Effendi·un, si pasardhës të Tij. Dokumenti u shkrua në tre pjesë midis viteve 1901 dhe 1908.

Nga Tabela e ‘Abdu’l-Bahá·it te Dr. Auguste Forel

Një traktat filozofik i shkruar nga ‘Abdu’l-Bahá·i në shtator 1921 në përgjigje të pyetjeve të parashtruara prej tij nga psikologu i shquar zviceran, ky dokument përshkroi ndryshimet midis mbretërive brenda krijimit, natyrës shpirtërore të njerëzimit dhe ekzistencës së Zotit.

Nga Tableta e ‘Abdu’l-Bahá·it në Hagë

Në këtë Tabelë drejtuar Organizatës Qendrore për një Paqe të Qëndrueshme në Hagë, ‘Abdu’l-Bahá·i e vendos arritjen e paqes ndërkombëtare në kuadrin e nevojës për ndryshime më të gjera politike, ekonomike dhe kulturore. Ai gjithashtu deklaroi se Lidhja e Kombeve e krijuar rishtazi ishte shumë e kufizuar për të realizuar paqen.

Nga Përkujtimet e Besimtarëve

Ky koleksion i lavdërimeve të mbi 70 Bahá’í·ve të hershëm u mbajt fillimisht si një seri bisedimesh për tubimet e Bahá’í·ve në Haifa gjatë viteve të para të Luftës së Parë Botërore.

Nga Rrëfimi i një udhëtari

Një rrëfim i hershëm i historisë së Bábí·t dhe Bahá’í·it, ky tekst u botua për herë të parë në mënyrë anonime në 1890 si një tregim historik i lindjes së një feje dhe një mbrojtje e motiveve të pastra të Besimit.

Nga Bisedimet në Paris

Bisedimet e ‘Abdu’l-Bahá·it në kryeqytetin francez mbuluan një gamë të gjerë temash duke përfshirë natyrën njerëzore, shpirtin, Profetët e Zotit dhe paragjykimet racore dhe fetare. Kjo përmbledhje përfshin adresat e Tij në Paris, si dhe materiale të tjera të zgjedhura.

Nga Shpallja e Paqes Universale

Një përmbledhje e 139 fjalimeve dhe bisedimeve të dhëna nga ‘Abdu’l-Bahá·i gjatë udhëtimeve të Tij në Amerikën e Veriut, të cilat eksplorojnë parimet themelore të Besimit Bahá’í.

Materiale të tjera Burimore

Më poshtë janë mbledhur materiale, artikuj dhe ese historike të zgjedhura, të cilat eksplorojnë më tej jetën e ‘Abdu’l-Bahá·it.

‘Abdu’l-Bahá·i sipas fjalëve të Bahá’u’lláh·ut

Këto përzgjedhje ofrojnë një paraqitje të shkurtër të marrëdhënies midis Atit dhe Birit, midis një të Dërguari të Zotit dhe atij që Ai zgjodhi të ishte Shembulli i përsosur i mësimeve të Tij.

‘Abdu’l-Bahá·i sipas fjalëve të Shoghi Effendi·ut

Shoghi Effendi·u përshkroi ‘Abdu’l-Bahá·in, Gjyshin e tij, Përkthyesin e pagabueshëm të Fjalës së Bahá’u’lláh·ut dhe mishërimin e çdo ideali Bahá’í. Shkrime të tjera nga Ruajtësi për Qendrën e Besëlidhjes janë mbledhur në këtë koleksion.

Ndërrimi jetë i ‘Abdu’l-Bahá·it

Lajmi për vdekjen e ‘Abdu’l-Bahá·it më 28 nëntor 1921, frymëzoi një ngjarje të paparë të unitetit midis bashkësive hebraike, të krishtera, myslimane dhe druze të Haifas.

Rruga e Mjeshtrit

Në këtë ese depërtuese dhe prekëse, George Townshend reflekton mbi karakterin e ‘Abdu’l-Bahá·it dhe mësimet dhe shembullin që Ai ofroi për jetën e njerëzve të gjithëve.

Kujtimet e ‘Abdu’l-Bahá·it

Në këtë ese, Ali M.Yazdi, ndan disa nga kujtimet e tij për ‘Abdu’l-Bahá·in.

Një ditë në jetën e Mjeshtrit

Në këtë tregim historik, Myron Phelps – një avokat i Nju Jorkut – shënon përvojën e tij duke udhëtuar në ‘Akká në fillim të shekullit të 20-të për të vëzhguar jetën e përditshme të ‘Abdu’l-Bahá·it dhe për të mësuar mësime nga Ai personalisht.

Kujtimet e qëndrimit të ‘Abdu’l-Bahá·it në Paris

Qëndrimi i parë i ‘Abdu’l-Bahá·it në Paris në 1911 u dokumentua nga Lady Blomfield, një Bahá’í nga Londra, e cila shkroi këtë kujtim të vizitës katër mujore. Shënimet e marra nga vajzat e saj dhe shoqja e tyre Beatrice Platt u botuan më vonë si libër Bisedimet në Paris (Paris Talks).

‘Abdu’l-Bahá·i – Disa tregime bashkëkohore

‘Abdu’l-Bahá·i bëri një përshtypje të qëndrueshme tek ata që e takuan Atë, siç dokumentohet në këto fragmente të përzgjedhura.

Komente mbi Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it dhe Literaturë Tjetër

Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it

Në këtë ese, Amín Banání eksploron trupin e Shkrimeve të ‘Abdu’l-Bahá·it, urtësinë që ofron, formën që merr, shpirtin dhe rëndësinë e tij më të madhe.

Vullneti dhe Testamenti i ‘Abdu’l-Bahá·it

Në këtë “dokument me rëndësi të madhe dhe të pallogaritshme”, shkruan Hasan M. Balyuzi, ka tre dispozita që ‘Abdu’l-Bahá·i krijoi për mbrojtjen e Kauzës së Bahá’u’lláh·ut pas vdekjes së Tij.

Gjashtë Libra Rreth ‘Abdu’l-Bahá·it

Në vitet e para të shekullit të 20-të, karakteri dhe aktivitetet e ‘Abdu’l-Bahá·it frymëzuan ndjekësit e Tij në Lindje dhe Perëndim që të ndiqnin shembullin e Tij. Shumë libra u shkruan për përvojat e hershme Bahá’í në praninë e Tij. Ky përmbledhje nga Kazem dhe Firuz Kazemzadeh rishikon pesë tregime bashkëkohore të jetës së Mjeshtrit dhe një biografi të plotë e cila ishte publikuar kohët e fundit në kohën e shkrimit.

Lexim i mëtejshëm

Bibliografia e leximeve të rekomanduara

Një listë e leximeve të mëtejshme mbi këtë temë është në dispozicion këtu.

Të eksplorojmë këtë temë

‘Abdu’l-Bahá·i

Jeta e ‘Abdu’l-Bahá·it

Rëndësia e ‘Abdu’l-Bahá·it

Zhvillimi i Komunitetit Bahá’í në kohën e ‘Abdu’l-Bahá·it

Citate

ÇFARË BESOJNË BAHÁ’Í·TË

ÇFARË BËJNË BAHÁ’Í·TË

KOMUNITETET KOMBËTARE BAHÁ’Í

BIBLIOTEKA E REFERENCAVE BAHÁ’Í

BANKA E MEDIAVE BAHÁ’Í

example1

Premtimi i Paqes Botërore

Hapja

Në Tetor 1985, Shtëpia Universale e Drejtësisë i drejtoi një letër gjeneralitetit të njerëzimit mbi temën e paqes universale, të titulluar “Premtimi i Paqes Botërore”. Ky seksion i faqes në internet paraqet të gjithë tekstin nga deklarata. Më poshtë mund të lexoni hapjen e këtij dokumenti. Gjithashtu mund të shkarkohet nga Biblioteka e Referencës Bahá’.

Paqja e Madhe drejt së cilës njerëzit e vullnetit të mirë gjatë shekujve kanë prirur zemrat e tyre, nga të cilët shikuesit dhe poetët për breza të panumërt kanë shprehur vizionin e tyre, dhe për të cilën nga mosha në moshë shkrimet e shenjta të njerëzimit kanë mbajtur vazhdimisht premtimin, tani është në e fundit brenda mundësive të kombeve. Për herë të parë në histori është e mundur që të gjithë të shikojnë të gjithë planetin, me të gjithë popujt e tij të shumtë të larmishëm, në një perspektivë. Paqja botërore nuk është vetëm e mundur, por e pashmangshme. Stageshtë faza tjetër në evolucionin e këtij planeti – sipas fjalëve të një mendimtari të madh, “planetizimi i njerëzimit”.

Nëse paqja do të arrihet vetëm pas tmerreve të paimagjinueshme të nxitura nga kapja kokëfortë e njerëzimit në modelet e vjetra të sjelljes, apo do të përqafohet tani nga një akt vullneti konsultativ, është zgjedhja para të gjithëve që banojnë në tokë. Në këtë pikë kritike kur problemet e pazgjidhshme me të cilat ballafaqohen kombet janë shkrirë në një shqetësim të përbashkët për të gjithë botën, dështimi për të frenuar valën e konfliktit dhe çrregullimeve do të ishte pa përgjegjësi.

Ndër shenjat e favorshme janë fuqia në rritje e vazhdueshme e hapave drejt rendit botëror të marra fillimisht afër fillimit të këtij shekulli në krijimin e Lidhjes së Kombeve, të pasuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara me bazë më të gjerë; arritja që nga Lufta e Dytë Botërore e pavarësisë nga shumica e të gjitha kombeve në tokë, duke treguar përfundimin e procesit të ndërtimit të kombit dhe përfshirjen e këtyre kombeve të rinj me ato më të vjetra në çështjet me interes të ndërsjellë; rritja e madhe pasuese e bashkëpunimit midis popujve dhe grupeve deri më tani të izoluar dhe antagonistë në ndërmarrjet ndërkombëtare në fushat shkencore, arsimore, juridike, ekonomike dhe kulturore; rritja në dekadat e fundit e një numri të paparë të organizatave humanitare ndërkombëtare; përhapja e lëvizjeve të grave dhe të rinjve që bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës; dhe pjelljen spontane të zgjerimit të rrjeteve të njerëzve të zakonshëm që kërkojnë mirëkuptim përmes komunikimit personal.

Përparimet shkencore dhe teknologjike që po ndodhin në këtë shekull të bekuar jashtëzakonisht sjellin një rritje të madhe përpara në evolucionin shoqëror të planetit dhe tregojnë mjetet me të cilat mund të zgjidhen problemet praktike të njerëzimit. Ato sigurojnë, me të vërtetë, mjetet për administrimin e jetës komplekse të një bote të bashkuar. Megjithatë barrierat vazhdojnë. Dyshimet, keqkuptimet, paragjykimet, dyshimet dhe interesi i ngushtë vetjak përfshijnë kombet dhe popujt në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.

Outshtë jashtë një ndjenje të thellë të detyrës shpirtërore dhe morale që ne jemi të detyruar në këtë moment të përshtatshëm për të tërhequr vëmendjen tuaj në njohuritë depërtuese u komunikua së pari sundimtarëve të njerëzimit më shumë se një shekull më parë nga Bahá’u’lláh, Themeluesi i Besimit Bahá’í, për të cilin ne jemi të Besuarit.

“Erërat e dëshpërimit,” shkroi Bahá’u’lláh -u, “mjerisht, fryjnë nga çdo drejtim dhe grindja që ndan dhe godet racën njerëzore po rritet çdo ditë. Shenjat e konvulsioneve dhe kaosit të afërt tani mund të dallohen, për aq sa rendi mbizotërues duket të jetë me të meta për keqardhje. ” Ky gjykim profetik është vërtetuar shumë nga përvoja e zakonshme e njerëzimit. Të metat në rendin mbizotërues bien në sy në pamundësinë e shteteve sovrane të organizuara si Kombet e Bashkuara për të ekzorcuar fantazmën e luftës, kolapsin e kërcënuar të rendit ekonomik ndërkombëtar, përhapjen e anarkisë dhe terrorizmit dhe vuajtjet e mëdha që janë këto dhe vuajtjet e tjera duke shkaktuar rritjen e milionave. Në të vërtetë, aq shumë agresioni dhe konflikti kanë arritur të karakterizojnë sistemet tona sociale, ekonomike dhe fetare, saqë shumë prej tyre i janë nënshtruar mendimit se një sjellje e tillë është e natyrshme për natyrën njerëzore dhe për këtë arsye e pashmangshme.

Me ngulitjen e këtij këndvështrimi, një kontradiktë paralizuese është zhvilluar në çështjet njerëzore. Nga njëra anë, njerëzit e të gjitha kombeve shpallin jo vetëm gatishmërinë e tyre, por dëshirën e tyre për paqe dhe harmoni, për t’i dhënë fund frikësimeve të tmerrshme që mundojnë jetën e tyre të përditshme. Nga ana tjetër, miratimi jokritik i jepet propozimit se qeniet njerëzore janë egoiste dhe agresive të pakorrigjueshme dhe kështu të paafta për të ngritur një sistem shoqëror njëherësh progresiv dhe paqësor, dinamik dhe harmonik, një sistem që i jep lojë falas krijimtarisë dhe iniciativës individuale, por bazuar në bashkëpunimi dhe reciprociteti.

Ndërsa nevoja për paqe bëhet më urgjente, kjo kontradiktë themelore, e cila pengon realizimin e saj, kërkon një rivlerësim të supozimeve mbi të cilat bazohet pikëpamja e përhapur e gjendjes historike të njerëzimit. E shqyrtuar në mënyrë të paanshme, provat zbulojnë se një sjellje e tillë, larg shprehjes së vetes së vërtetë të njeriut, përfaqëson një shtrembërim të shpirtit njerëzor. Kënaqësia në këtë pikë do t’u mundësojë të gjithë njerëzve të vënë në lëvizje forca shoqërore konstruktive të cilat, sepse janë në përputhje me natyrën njerëzore, do të nxisin harmoninë dhe bashkëpunimin në vend të luftës dhe konfliktit.

Të zgjedhësh një kurs të tillë nuk do të thotë të mohosh të kaluarën e njerëzimit, por ta kuptosh atë. Besimi Bahá’í e konsideron konfuzionin aktual botëror dhe gjendjen katastrofike në çështjet njerëzore si një fazë natyrore në një proces organik që çon përfundimisht dhe në mënyrë të parezistueshme në bashkimin e racës njerëzore në një rend të vetëm shoqëror, kufijtë e të cilit janë ato të planetit. Raca njerëzore, si një njësi e veçantë, organike, ka kaluar nëpër etapa evolucionare analoge me fazat e foshnjërisë dhe fëmijërisë në jetën e anëtarëve të saj individualë, dhe tani është në periudhën kulminante të adoleshencës së saj të trazuar që i afrohet asaj të shumëpriturardhja e moshës.

Një pranim i sinqertë se paragjykimi, lufta dhe shfrytëzimi kanë qenë shprehja e fazave të papjekura në një proces të gjerë historik dhe se raca njerëzore po përjeton sot trazirën e pashmangshme e cila shënon moshën e saj kolektive nuk është një arsye për dëshpërim, por një parakusht për të ndërmarrë ndërmarrjen e jashtëzakonshme të ndërtimit të një botë paqësore. Që një ndërmarrje e tillë është e mundur, që ekzistojnë forcat e nevojshme konstruktive, që strukturat bashkuese shoqërore mund të ngrihen, është tema që ne ju nxisim të shqyrtoni.

Çfarëdo vuajtje dhe trazira që mund të kenë vitet e ardhshme, sado të errëta të jenë rrethanat e afërta, komuniteti Bahá’í beson se njerëzimi mund ta përballojë këtë sprovë supreme me besim në rezultatin e tij përfundimtar. Larg sinjalizimit të fundit të civilizimit, ndryshimet konvulsive drejt të cilave njerëzimi po nxitet gjithnjë e më shpejt do të shërbejnë për të çliruar “potencialet e qenësishme në pozitën e njeriut” dhe për të zbuluar “masën e plotë të fatit të tij në tokë, përsosmërinë e lindur të realitetin e tij. ”