ÇFARË BESOJNË BAHÁ’Í·TË | BAHÁ’U’LLÁH·U DHE BESËLIDHJA E TIJ
‘Abdu’l-Bahá·i – Shembulli i Përsosur
Prodhimi i tij madhështor i mbledhur deri më tani në vëllimet e botuara përbëhet nga korrespondenca personale, letra të përgjithshme, ekspozime të temave të veçanta, libra, lutje, poezi, biseda publike dhe biseda të regjistruara. ‘Abdu’l-Bahá·i u njoh nga të gjithë ata që ranë në kontakt me Të si një shëmbëlltyrë e stilit dhe elokuencës dalluese.
Fjalët e tij janë aq të thjeshta sa rrezet e diellit; përsëri si rrezet e diellit, ato janë universale…
— YONE NOGUCHI, SHKRIMTAR JAPONEZ
Më poshtë është një përzgjedhje e vogël e ekstrakteve nga Shkrimet dhe bisedat e ‘Abdu’l-Bahá·it.
Është e sigurt dhe e padiskutueshme që krijuesi i njeriut nuk është si njeriu sepse një krijesë e pafuqishme nuk mund të krijojë një qenie tjetër. Bërësi, krijuesi, duhet të zotërojë të gjitha përsosmëritë në mënyrë që të krijojë… Bota e paparashikueshme është burimi i papërsosmërive: Zoti është origjina e përsosmërive. Papërsosmëritë e botës së kushtëzuar janë në vetvete një dëshmi e përsosjeve të Perëndisë.
— Disa Pyetje të Përgjigjura, p. 5
Ka një Zot; njerëzimi është një; themelet e fesë janë një. Le ta adhurojmë Atë dhe të lavdërojmë për të gjithë Profetët dhe Lajmëtarët e Tij të mëdhenj që kanë shfaqur shkëlqimin dhe lavdinë e Tij.
— ‘Abdu’l-Bahá·i në Londër, p. 20
Stacioni më i lartë, sfera më e lartë, pozicioni më fisnik, më sublim në krijim, qoftë i dukshëm apo i padukshëm, qoftë alfa apo omega, është ai i Profetëve të Zotit, pavarësisht faktit se në pjesën më të madhe ata duhet të jenë të pushtuar plotësisht nga asgjë përveç varfërisë së tyre.
— Sekreti i Qytetërimit Hyjnor
Manifestimet hyjnore të Zotit kishin një konceptim universal dhe gjithëpërfshirës. Ata u përpoqën për hir të jetës së të gjithëve dhe u angazhuan në shërbim të arsimit universal. Fusha e synimeve të tyre nuk ishte e kufizuar-jo, përkundrazi, ishte e gjerë dhe gjithëpërfshirëse.
— Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it
Fetë hyjnore u themeluan me qëllim të unifikimit të njerëzimit dhe vendosjes së paqes universale. Çdo lëvizje që sjell paqe dhe marrëveshje në shoqërinë njerëzore është me të vërtetë një lëvizje hyjnore; çdo reformë që i bën njerëzit të mblidhen nën strehën e së njëjtës faltoreje sigurisht që është e animuar nga motive qiellore.
Tani epoka e re është këtu dhe krijimi rilind. Njerëzimi ka marrë jetë të re. Vjeshta ka kaluar dhe pranvera ringjallëse është këtu. Të gjitha gjërat tani janë bërë të reja. Artet dhe industritë janë rilindur, ka zbulime të reja në shkencë dhe ka shpikje të reja; edhe detajet e çështjeve njerëzore, të tilla si veshja dhe sendet personale – madje edhe armët – të gjitha këto gjithashtu janë përtërirë. Ligjet dhe procedurat e çdo qeverie janë rishikuar. Rinovimi është rendi i ditës.
Dhe e gjithë kjo risi e ka burimin në derdhjet e freskëta të hirit dhe favorit të mrekullueshëm nga Zoti i Mbretërisë, të cilët kanë përtërirë botën. Njerëzit, pra, duhet të lirohen plotësisht nga modelet e tyre të vjetra të mendimit, që e gjithë vëmendja e tyre të përqendrohet në këto parime të reja, sepse këto janë drita e kësaj kohe dhe vetë fryma e kësaj epoke.
— Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it
Po vjen dita kur të gjitha fetë e botës do të bashkohen, sepse në parim ato tashmë janë një. Nuk ka nevojë për ndarje, duke parë se janë vetëm format e jashtme ato që i ndajnë ato. Midis bijve të njerëzve disa shpirtra vuajnë nga injoranca, le të nxitojmë t’i mësojmë ata; të tjerët janë si fëmijë që kanë nevojë për kujdes dhe edukim deri sa të rriten, dhe disa janë të sëmurë – ndaj këtyre ne duhet të mbajmë shërimin Hyjnor.
Dashuria është ligji më i madh që sundon këtë cikël të fuqishëm dhe qiellor, fuqia unike që lidh elementët e ndryshëm të kësaj bote materiale, forca magnetike supreme që drejton lëvizjet e sferave në qiejtë hyjnorë.
— Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it
Bahá’u’lláh·u ka tërhequr rrethin e unitetit, Ai ka bërë një model për bashkimin e të gjithë popujve dhe për mbledhjen e të gjithë atyre nën strehën e tendës së unitetit universal. Kjo është puna e Bujarisë Hyjnore, dhe ne të gjithë duhet të përpiqemi me zemër dhe shpirt derisa të kemi realitetin e unitetit në mesin tonë, dhe ndërsa punojmë, ashtu do të na jepet forca.
Merrni parasysh lulet e një kopshti. Edhe pse ndryshojnë në natyrë, ngjyrë, lloj dhe formë, megjithatë, për aq sa ato freskohen nga ujërat e një burimi, të ringjallur nga fryma e një ere, të gjallëruar nga rrezet e një dielli, ky diversitet rrit hijeshinë e tyre dhe shton bukurinë e tyre. Sa e pakëndshme për syrin nëse të gjitha lulet dhe bimët, gjethet dhe çeljet, frutat, degët dhe pemët e atij kopshti të ishin të gjitha në të njëjtën formë dhe ngjyrë! Shumëllojshmëria e ngjyrave, formës dhe llojeve, pasuron dhe zbukuron kopshtin dhe rrit efektin e tij. Në mënyrë të ngjashme, kur hije të ndryshme të mendimit, temperamentit dhe karakterit, të bashkohen nën fuqinë dhe ndikimin e një agjencie qendrore, bukuria dhe lavdia e përsosmërisë njerëzore do të zbulohet dhe do të shfaqet. Asgjë përveç fuqisë qiellore të Fjalës së Perëndisë, e cila sundon dhe tejkalon realitetet e të gjitha gjërave, nuk është e aftë të harmonizojë mendimet, ndjenjat, idetë dhe bindjet divergjente të fëmijëve të njerëzve.
Sinqeriteti është themeli i besimit. Kjo do të thotë, një individ fetar duhet të shpërfillë dëshirat e tij personale dhe të kërkojë në çfarëdo mënyre që mundet me gjithë zemër për t’i shërbyer interesit publik; dhe është e pamundur që një qenie njerëzore të largohet nga avantazhet e tij egoiste dhe të sakrifikojë të mirën e tij për të mirën e komunitetit, përveçse nëpërmjet besimit të vërtetë fetar.
— Sekreti i Qytetërimit Hyjnor
Qytetërimi i vërtetë do të shpalosë flamurin e tij në qendër të botës sa herë që një numër i caktuar i sovranëve të tij të dalluar dhe me mendje të lartë-shembuj të ndritshëm të përkushtimit dhe vendosmërisë-do të lindin, për të mirën dhe lumturinë e të gjithë njerëzimit, me devotshmëri të vendosur dhe vizion të qartë, për të vendosur Kauzën e Paqes Universale. Ata duhet ta bëjnë Kauzën e Paqes objekt konsultimi të përgjithshëm dhe të kërkojnë me çdo mjet në fuqinë e tyre të krijojnë një Bashkim të Kombeve të botës. Ata duhet të lidhin një traktat detyrues dhe të krijojnë një besëlidhje, dispozitat e së cilës do të jenë të shëndosha, të paprekshme dhe të përcaktuara. Ata duhet ta shpallin atë në të gjithë botën dhe të marrin për të sanksionin e të gjithë racës njerëzore. Kjo ndërmarrje supreme dhe fisnike-burimi i vërtetë i paqes dhe mirëqenies së të gjithë botës-duhet të konsiderohet e shenjtë nga të gjithë ata që banojnë në tokë.
— Sekreti i Qytetërimit Hyjnor
Edukimi dhe përgatitja e fëmijëve është ndër aktet më të merituara të njerëzimit dhe zbret hirin dhe favorin e të Gjithëmëshirshmit, sepse edukimi është themeli i domosdoshëm i gjithë përsosmërisë njerëzore dhe i lejon njeriut të punojë në lartësitë e lavdisë së përhershme.
— Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it
Realiteti i njeriut është mendimi i tij, jo trupi i tij material. Forca e mendimit dhe forca e kafshëve janë partnerë. Edhe pse njeriu është pjesë e krijimit të kafshëve, ai posedon një fuqi mendore më të lartë se të gjitha qeniet e tjera të krijuara.
Nëse mendimi i një njeriu vazhdimisht aspiron drejt temave qiellore, atëherë ai bëhet shenjtor; nëse nga ana tjetër mendimi i tij nuk fluturon, por drejtohet poshtë për t’u përqëndruar mbi gjërat e kësaj bote, ai bëhet gjithnjë e më shumë material derisa të arrijë në një gjendje pak më të mirë se ajo e një kafshe të thjeshtë….
Disa burra dhe gra mburren me mendimet e tyre të lartësuara, por nëse këto mendime nuk arrijnë kurrë në planin e veprimit ato mbeten të padobishme: fuqia e mendimit varet nga shfaqja e tij në vepra.
Kur të vijë një mendim për luftë, kundërshtojeni atë me një mendim më të fortë paqeje. Një mendim i urrejtjes duhet të shkatërrohet nga një mendim më i fuqishëm i dashurisë.
O ju të dashur të Zotit! Në këtë Kohyjnore të shenjtë, konflikti dhe grindja nuk lejohen aspak. Çdo agresor e privon veten nga hiri i Zotit.
— Trashëgimia dhe Testamenti i ‘Abdu’l-Bahá·it
Jini në unitet të përsosur. Kurrë mos u zemëroni me njëri -tjetrin…. Duajini krijesat për hir të Zotit dhe jo për veten e tyre. Ju kurrë nuk do të zemëroheni ose të paduroni nëse i doni ata për hir të Zotit. Njerëzimi nuk është perfekt. Ka papërsosmëri në çdo qenie njerëzore, dhe ju gjithmonë do të bëheni të pakënaqur nëse shikoni drejt vetë njerëzve. Por nëse shikoni drejt Perëndisë, do t’i doni dhe do të jeni të sjellshëm me ta, sepse bota e Perëndisë është bota e përsosmërisë dhe mëshirës së plotë.
Detyra më vitale, në këtë ditë, është të pastroni personazhet tuaj, të korrigjoni sjelljet tuaja dhe të përmirësoni sjelljen tuaj. I dashuri i Mëshiruesit duhet të shfaqë një karakter dhe sjellje të tillë midis krijesave të Tij, që aroma e shenjtërisë së tyre të mund të hidhet mbi të gjithë botën dhe të ngjallë të vdekurit, për aq sa qëllimi i Manifestimit të Zotit dhe agimi i dritat e pakufishme të së Padukshmes është të edukosh shpirtrat e njerëzve dhe të përsosësh karakterin e çdo njeriu të gjallë – në mënyrë që individët e bekuar, të cilët e kanë çliruar veten nga zhurma e botës së kafshëve, të ngrihen me ato cilësi që janë stolitë e realiteti i njeriut.
— Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá·it
Nëse dëshironi me gjithë zemrën tuaj, miqësinë me çdo racë në tokë, mendimi juaj, shpirtëror dhe pozitiv, do të përhapet; do të bëhet dëshira e të tjerëve, duke u bërë më e fortë, derisa të arrijë në mendjen e të gjithë njerëzve.
Mund të mësoni më shumë rreth vëllimeve të shumta të Shkrimeve dhe bisedave të ‘Abdu’l-Bahá·it të disponueshme në gjuhën angleze, dhe të lexoni ekstrakte të zgjedhura në Artikujt dhe Burimet.
Antologjitë e botuara të Shkrimeve dhe bisedave të ‘Abdu’l-Bahá·it mund të gjenden plotësisht në Bibliotekën e Referencave Bahá’í.
Në Tetor 1985, Shtëpia Universale e Drejtësisë i drejtoi një letër gjeneralitetit të njerëzimit mbi temën e paqes universale, të titulluar “Premtimi i Paqes Botërore”. Ky seksion i faqes në internet paraqet të gjithë tekstin nga deklarata. Më poshtë mund të lexoni hapjen e këtij dokumenti. Gjithashtu mund të shkarkohet nga Biblioteka e Referencës Bahá’.
Paqja e Madhe drejt së cilës njerëzit e vullnetit të mirë gjatë shekujve kanë prirur zemrat e tyre, nga të cilët shikuesit dhe poetët për breza të panumërt kanë shprehur vizionin e tyre, dhe për të cilën nga mosha në moshë shkrimet e shenjta të njerëzimit kanë mbajtur vazhdimisht premtimin, tani është në e fundit brenda mundësive të kombeve. Për herë të parë në histori është e mundur që të gjithë të shikojnë të gjithë planetin, me të gjithë popujt e tij të shumtë të larmishëm, në një perspektivë. Paqja botërore nuk është vetëm e mundur, por e pashmangshme. Stageshtë faza tjetër në evolucionin e këtij planeti – sipas fjalëve të një mendimtari të madh, “planetizimi i njerëzimit”.
Nëse paqja do të arrihet vetëm pas tmerreve të paimagjinueshme të nxitura nga kapja kokëfortë e njerëzimit në modelet e vjetra të sjelljes, apo do të përqafohet tani nga një akt vullneti konsultativ, është zgjedhja para të gjithëve që banojnë në tokë. Në këtë pikë kritike kur problemet e pazgjidhshme me të cilat ballafaqohen kombet janë shkrirë në një shqetësim të përbashkët për të gjithë botën, dështimi për të frenuar valën e konfliktit dhe çrregullimeve do të ishte pa përgjegjësi.
Ndër shenjat e favorshme janë fuqia në rritje e vazhdueshme e hapave drejt rendit botëror të marra fillimisht afër fillimit të këtij shekulli në krijimin e Lidhjes së Kombeve, të pasuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara me bazë më të gjerë; arritja që nga Lufta e Dytë Botërore e pavarësisë nga shumica e të gjitha kombeve në tokë, duke treguar përfundimin e procesit të ndërtimit të kombit dhe përfshirjen e këtyre kombeve të rinj me ato më të vjetra në çështjet me interes të ndërsjellë; rritja e madhe pasuese e bashkëpunimit midis popujve dhe grupeve deri më tani të izoluar dhe antagonistë në ndërmarrjet ndërkombëtare në fushat shkencore, arsimore, juridike, ekonomike dhe kulturore; rritja në dekadat e fundit e një numri të paparë të organizatave humanitare ndërkombëtare; përhapja e lëvizjeve të grave dhe të rinjve që bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës; dhe pjelljen spontane të zgjerimit të rrjeteve të njerëzve të zakonshëm që kërkojnë mirëkuptim përmes komunikimit personal.
Përparimet shkencore dhe teknologjike që po ndodhin në këtë shekull të bekuar jashtëzakonisht sjellin një rritje të madhe përpara në evolucionin shoqëror të planetit dhe tregojnë mjetet me të cilat mund të zgjidhen problemet praktike të njerëzimit. Ato sigurojnë, me të vërtetë, mjetet për administrimin e jetës komplekse të një bote të bashkuar. Megjithatë barrierat vazhdojnë. Dyshimet, keqkuptimet, paragjykimet, dyshimet dhe interesi i ngushtë vetjak përfshijnë kombet dhe popujt në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.
Outshtë jashtë një ndjenje të thellë të detyrës shpirtërore dhe morale që ne jemi të detyruar në këtë moment të përshtatshëm për të tërhequr vëmendjen tuaj në njohuritë depërtuese u komunikua së pari sundimtarëve të njerëzimit më shumë se një shekull më parë nga Bahá’u’lláh, Themeluesi i Besimit Bahá’í, për të cilin ne jemi të Besuarit.
“Erërat e dëshpërimit,” shkroi Bahá’u’lláh -u, “mjerisht, fryjnë nga çdo drejtim dhe grindja që ndan dhe godet racën njerëzore po rritet çdo ditë. Shenjat e konvulsioneve dhe kaosit të afërt tani mund të dallohen, për aq sa rendi mbizotërues duket të jetë me të meta për keqardhje. ” Ky gjykim profetik është vërtetuar shumë nga përvoja e zakonshme e njerëzimit. Të metat në rendin mbizotërues bien në sy në pamundësinë e shteteve sovrane të organizuara si Kombet e Bashkuara për të ekzorcuar fantazmën e luftës, kolapsin e kërcënuar të rendit ekonomik ndërkombëtar, përhapjen e anarkisë dhe terrorizmit dhe vuajtjet e mëdha që janë këto dhe vuajtjet e tjera duke shkaktuar rritjen e milionave. Në të vërtetë, aq shumë agresioni dhe konflikti kanë arritur të karakterizojnë sistemet tona sociale, ekonomike dhe fetare, saqë shumë prej tyre i janë nënshtruar mendimit se një sjellje e tillë është e natyrshme për natyrën njerëzore dhe për këtë arsye e pashmangshme.
Me ngulitjen e këtij këndvështrimi, një kontradiktë paralizuese është zhvilluar në çështjet njerëzore. Nga njëra anë, njerëzit e të gjitha kombeve shpallin jo vetëm gatishmërinë e tyre, por dëshirën e tyre për paqe dhe harmoni, për t’i dhënë fund frikësimeve të tmerrshme që mundojnë jetën e tyre të përditshme. Nga ana tjetër, miratimi jokritik i jepet propozimit se qeniet njerëzore janë egoiste dhe agresive të pakorrigjueshme dhe kështu të paafta për të ngritur një sistem shoqëror njëherësh progresiv dhe paqësor, dinamik dhe harmonik, një sistem që i jep lojë falas krijimtarisë dhe iniciativës individuale, por bazuar në bashkëpunimi dhe reciprociteti.
Ndërsa nevoja për paqe bëhet më urgjente, kjo kontradiktë themelore, e cila pengon realizimin e saj, kërkon një rivlerësim të supozimeve mbi të cilat bazohet pikëpamja e përhapur e gjendjes historike të njerëzimit. E shqyrtuar në mënyrë të paanshme, provat zbulojnë se një sjellje e tillë, larg shprehjes së vetes së vërtetë të njeriut, përfaqëson një shtrembërim të shpirtit njerëzor. Kënaqësia në këtë pikë do t’u mundësojë të gjithë njerëzve të vënë në lëvizje forca shoqërore konstruktive të cilat, sepse janë në përputhje me natyrën njerëzore, do të nxisin harmoninë dhe bashkëpunimin në vend të luftës dhe konfliktit.
Të zgjedhësh një kurs të tillë nuk do të thotë të mohosh të kaluarën e njerëzimit, por ta kuptosh atë. Besimi Bahá’í e konsideron konfuzionin aktual botëror dhe gjendjen katastrofike në çështjet njerëzore si një fazë natyrore në një proces organik që çon përfundimisht dhe në mënyrë të parezistueshme në bashkimin e racës njerëzore në një rend të vetëm shoqëror, kufijtë e të cilit janë ato të planetit. Raca njerëzore, si një njësi e veçantë, organike, ka kaluar nëpër etapa evolucionare analoge me fazat e foshnjërisë dhe fëmijërisë në jetën e anëtarëve të saj individualë, dhe tani është në periudhën kulminante të adoleshencës së saj të trazuar që i afrohet asaj të shumëpriturardhja e moshës.
Një pranim i sinqertë se paragjykimi, lufta dhe shfrytëzimi kanë qenë shprehja e fazave të papjekura në një proces të gjerë historik dhe se raca njerëzore po përjeton sot trazirën e pashmangshme e cila shënon moshën e saj kolektive nuk është një arsye për dëshpërim, por një parakusht për të ndërmarrë ndërmarrjen e jashtëzakonshme të ndërtimit të një botë paqësore. Që një ndërmarrje e tillë është e mundur, që ekzistojnë forcat e nevojshme konstruktive, që strukturat bashkuese shoqërore mund të ngrihen, është tema që ne ju nxisim të shqyrtoni.
Çfarëdo vuajtje dhe trazira që mund të kenë vitet e ardhshme, sado të errëta të jenë rrethanat e afërta, komuniteti Bahá’í beson se njerëzimi mund ta përballojë këtë sprovë supreme me besim në rezultatin e tij përfundimtar. Larg sinjalizimit të fundit të civilizimit, ndryshimet konvulsive drejt të cilave njerëzimi po nxitet gjithnjë e më shpejt do të shërbejnë për të çliruar “potencialet e qenësishme në pozitën e njeriut” dhe për të zbuluar “masën e plotë të fatit të tij në tokë, përsosmërinë e lindur të realitetin e tij. ”