ÇFARË BESOJNË BAHÁ’Í·TË | BAHÁ’U’LLÁH·U DHE BESËLIDHJA E TIJ
‘Abdu’l-Bahá·i – Shembulli i Përsosur
Zhvillimi i Komunitetit Bahá’í
në kohën e ‘Abdu’l‑Bahá·it
Gjatë gjithë shërbesës së Tij që zgjati 29 vjet, ‘Abdu’l-Bahá·i u përpoq të përhapte Besimin Bahá’í në çdo pjesë të botës dhe nxiti zhvillimin e institucioneve administrative të përcaktuara nga Bahá’u’lláh·u.
Zgjerimi dhe konsolidimi i Komunitetit Bahá’í
Nën drejtimin e ‘Abdu’l-Bahá·it, një rrjet Asamblesh Shpirtërore të zhvilluara në Iran që menaxhuan punët e komunitetit Bahá’í, nxitën zhvillimin moral të anëtarëve të tij, organizuan shkolla me shqetësim të veçantë për edukimin e vajzave, me kusht që për të sëmurët dhe të angazhuar në promovimin e mësimeve Bahá’í.
‘Abdu’l-Bahá·i vendosi theks të madh në përparimin e grave, të cilat filluan të luajnë rolin e tyre në aktivitetet e komunitetit, duke arritur përfundimisht barazinë me burrat si anëtarë të Asambleve Shpirtërore, vendore dhe kombëtare, të cilat u zgjodhën nga trupi i besimtarëve ne Iran.
‘Abdu’l-Bahá·i gjithashtu drejtoi përhapjen e Besimit Bahá’í në Kaukaz dhe Azinë Qendrore Ruse, ku Ashkhabad me Shtëpinë e Adhurimit Bahá’í, shkollat dhe botimet, të papenguara nga kufizimet qeveritare, u bënë një model Bahá’ í komunitet.
Egjipti, i cili përfitoi shumë nga qëndrimi i ‘Abdu’l-Bahá·it në atë vend, gjithashtu dëshmoi rritjen e një komuniteti Bahá’í që përfshinte njerëz me prejardhje myslimane dhe kopte, si dhe iranianë, kurdë dhe armenë. Në Turqi, Irakun Osman, Tunizi, madje edhe në Kinën dhe Japoninë e largët, komunitetet Bahá’í u ngritën e u forcuan nën udhëheqjen e ‘Abdu’l-Bahá·it.
Rritja në Perëndim
Një zhvillim domethënës për të ardhmen e Besimit Bahá’í menjëherë pas vdekjes së Bahá’u’lláh·ut ishte përhapja e tij në Amerikën e Veriut. Fillimisht u krijua atje përmes përpjekjeve të një Bahá’í sirian me origjina të krishtera. ‘Abdu’l-Bahá·i i kushtoi vëmendje të veçantë zhvillimit të besimtarëve dhe institucioneve Bahá’í në Shtetet e Bashkuara dhe Kanada dhe u besoi Bahá’í·ve të Amerikës së Veriut detyrën e bartjes së mësimeve të Bahá’u’lláh·ut për shumicën e pjesës tjetër të botës. Nga viti 1898 e tutje, pati një fluks pelegrinësh amerikanë dhe evropianë që vizituan ‘Akká·n për të takuar ‘Abdu’l-Bahá·in, i cili i inkurajoi ata në përpjekjet e tyre mësimore. Në vitet e fundit të shërbesës së Tij, me nxitjen e Tij dhe në përgjigje të Pllakave të Tij të Planit Hyjnor, Bahá’í·të arritën së pari në Amerikën e Jugut dhe Australi.
Zgjerimi perëndimor e liroi Besimin Bahá’í nga mjedisi kryesisht mysliman, në të cilin ishte rritur fillimisht. ‘Abdu’l-Bahá·i luajti një rol të madh në prezantimin e mësimeve Bahá’í tek një auditor i krishterë. I rëndësishëm në këtë drejtim ishte një koleksion i bisedave të Tij me pelegrinët perëndimorë, Disa pyetje të përgjigjura, në të cilat Ai trajtoi tema fetare dhe filozofike.
Udhëtimet e ‘Abdu’l-Bahá·it në Egjipt, Evropë dhe Amerikën e Veriut vendosën me vendosmëri njohurinë dhe vlerësimin e Besimit Bahá’í në Perëndim. Ata jo vetëm që i lejuan Bahá’í·të në ato vende të lidheshin drejtpërdrejt me Personin e ‘Abdu’l-Bahá·it, por ata i prezantuan mësimet e Bahá’u’lláh·ut për një gamë të gjerë njerëzish që përndryshe nuk do të kishin dëgjuar për to. Fjalimet e shumta publike të ‘Abdu’l-Bahá·it drejtuar universiteteve, kishave, sinagogave, xhamive dhe shoqërive filantropike patën efektin e fitimit të një numri të madh admiruesish dhe adhuruesish të rinj të fesë. Bisedimet e ‘Abdu’l-Bahá·it do të formonin bazën e paraqitjes standarde të mësimeve Bahá’í, veçanërisht mësimet shoqërore, për shumë dekada më vonë. Vendosja e ‘Abdu’l-Bahá·it, me duart e Tij, gurthemelin e Shtëpisë së Parë të Adhurimit Bahá’í në Perëndim, pranë Çikagos, shënoi gjithashtu përurimin e institucioneve Bahá’í në Amerikën e Veriut.
Kundërshtimi nga Familja e ‘Abdu’l-Bahá·it
Problemi më urgjent për ‘Abdu’l-Bahá·in gjatë viteve menjëherë pas vdekjes së Bahá’u’lláh·ut ishte kundërshtimi i vazhdueshëm i gjysmë vëllait të Tij, Mirza Muhammad ‘Ali. I nxitur nga xhelozia e pakontrollueshme, Ai akuzoi në mënyrë të rreme ‘Abdu’l-Bahá·in se pretendonte për veten e tij një stacion të barabartë me Bahá’u’lláh·un, se kishte uzurpuar të drejtat e pasardhësve të tjerë të Bahá’u’lláh·ut dhe se kishte nxitur trazira kundër autoriteteve civile. Aktivitetet e Muhammad ‘Ali·ut arritën kulmin në një periudhë të rinovimit të burgosjes së rreptë të’ Abdu’l-Bahá·it brenda mureve të ‘Akká·s nga 1901 deri në 1909. Muhammad ‘Ali arriti të ndikonte te një numër Bahá’í·sh që jetonin në zonën Haifa-‘Akká si dhe njeriu që kishte çuar Besimin në Amerikë. Megjithatë, shumica, përveç një grushti të vogël anëtarësh të komunitetit Bahá’í mbarëbotëror, i qëndruan besnikë ‘Abdu’l-Bahá·it.
Arritje të tjera
Ngjarje të tjera me rëndësi gjatë shërbesës së ‘Abdu’l-Bahá·it ishin: transferimi i eshtrave të Báb·it nga Irani në ‘Akká dhe varrimi i tyre në një Faltore në Malin Karmel; shkrimi nga ‘Abdu’l-Bahá·i i Tabelave të Planit Hyjnor, të cilat do të bëheshin kuadri për përhapjen e Besimit Bahá’í; hapat e parë në ndërtimin e institucioneve moderne administrative të Besimit Bahá’í si në Lindje ashtu edhe në Perëndim; masat e marra nga komuniteti Bahá’í i Ashkhabadit në Turkestanin Rus për të zhvilluar shumë aspekte të jetës së komunitetit Bahá’í, duke arritur kulmin në ngritjen e një Shtëpie Adhurimi; fillimi i ndërtimit të një Shtëpie Adhurimi në Amerikën e Veriut; aktivitetet e studiuesit të mirënjohur Bahá’í Mirza Abu’l-Fadl Gulpaygani në shpjegimin e Besimit Bahá’í në Universitetin e al-Azhar në Kajro, vendi kryesor i të mësuarit në botën islame; dhe udhëtimet e gjera ndërkombëtare të një numri të vogël Bahá’í·sh, të cilat ndihmuan në krijimin e fillimeve të një lëvizjeje fetare mbarëbotërore.
Në kohën e ndërrimit jetë të ‘Abdu’l-Bahá·it, Besimi Bahá’í ishte përhapur në rreth 35 vende.
