Urdhri Administrativ Bahá’

Citimet

Një përzgjedhje hyrëse e ekstrakteve nga shkrimet Bahá’í mbi temën e Rendit Administrativ Bahá’í.

Ky Urdhër Administrativ është thelbësisht i ndryshëm nga çdo gjë që çdo Profet ka vendosur më parë, për aq sa Bahá’u’lláh-u Vetë i ka zbuluar parimet e tij, ka themeluar institucionet e tij , caktoi personin për të interpretuar Fjalën e Tij dhe i dha autoritetin e nevojshëm organit të krijuar për të plotësuar dhe zbatuar ordinancat e Tij legjislative. Aty qëndron sekreti i forcës së tij, dallimi i tij themelor dhe garancia kundër shpërbërjes dhe përçarjes.

( Shoghi Effendi, Rendi Botëror i Bahá’u’lláh )

Për Bahá’u’lláh-un, ne duhet ta njohim me gatishmëri, jo vetëm që e ka mbushur njerëzimin me një Shpirt të ri dhe rigjenerues. Ai jo vetëm që ka shqiptuar disa parime universale, ose ka propozuar një filozofi të veçantë, sado të fuqishme, të shëndosha dhe universale të jenë këto. Përveç këtyre, Ai, si dhe ‘Abdu’l-Bahá-i pas tij, ndryshe nga Dispensacionet e së kaluarës, ka përcaktuar qartë dhe në mënyrë specifike një sërë Ligjesh, ka krijuar institucione të caktuara dhe ka siguruar elementet themelore të një Ekonomie Hyjnore Me Këto janë të destinuara të jenë një model për shoqërinë e ardhshme, një instrument suprem për krijimin e Paqes Më të Madhe, dhe një agjenci e vetme për bashkimin e botës, dhe shpalljen e mbretërimit të drejtësisë dhe drejtësisë mbi tokë. Ata jo vetëm që kanë zbuluar të gjitha drejtimet e kërkuara për realizimin praktik të atyre idealeve që Profetët e Zotit kanë përfytyruar dhe që nga kohra të lashta kanë ndezur imagjinatën e shikuesve dhe poetëve në çdo epokë.

( Shoghi Effendi, Rendi Botëror i Bahá’u’lláh )

Askush, derisa ky Sistem është ende në fillimet e tij, të mos e keqkuptojë karakterin e tij, të nënvlerësojë rëndësinë e tij ose të paraqesë keq qëllimin e tij. Themeli mbi të cilin është themeluar ky Urdhër Administrativ është Qëllimi i pandryshueshëm i Zotit për njerëzimin në këtë ditë. Burimi nga i cili merr frymëzimin e tij nuk është askush më pak se Vetë Bahá’u’lláh -u. Mburoja dhe mbrojtësi i saj janë ushtritë e luftuara të Mbretërisë Abhá. Fara e tij është gjaku i jo më pak se njëzet mijë dëshmorëve që kanë ofruar jetën e tyre që të lindë dhe të lulëzojë. Boshti rreth të cilit sillen institucionet e tij janë dispozitat autentike të Vullnetit dhe Testamentit të ‘Abdu’l-Bahá-it. Parimet drejtuese të tij janë të vërtetat që Ai që është Përkthyesi i pagabueshëm i mësimeve të Besimit tonë i ka shprehur aq qartë në fjalimet e Tij publike në të gjithë Perëndimin. Ligjet që rregullojnë funksionimin e tij dhe kufizojnë funksionet e tij janë ato që janë urdhëruar shprehimisht në Kitáb-i-Aqdas. Vendi ku do të grumbullohen aktivitetet e tij shpirtërore, humanitare dhe administrative janë Ma sh riqu’l-A dh kár dhe varësitë e tij. Shtyllat që mbështesin autoritetin e saj dhe mbështesin strukturën e saj janë institucionet binjake të Kujdestarisë dhe Shtëpisë Universale të Drejtësisë. Qëllimi kryesor, themelor që e gjallëron atë është krijimi i Rendit të Ri Botëror siç është miratuar nga Bahá’u’lláh -u. Metodat që përdor, standardi që fut, nuk e anojnë atë as në Lindje e as në Perëndim, as hebrenj, as johebrenj, as të pasur as të varfër, as të bardhë e as me ngjyrë. Fjala kryesore e saj është bashkimi i racës njerëzore; standardi i saj “Paqja Më e Madhe”; përfundimi i saj ardhja e atij mijëvjeçari të artë – Dita kur mbretëritë e kësaj bote do të jenë bërë Mbretëria e Vetë Perëndisë, Mbretëria e Bahá’u’lláh -ut. “

( Shoghi Effendi, Rendi Botëror i Bahá’u’lláh )

Zoti ka urdhëruar që në çdo qytet të ngrihet një Shtëpi e Drejtësisë, në të cilën do të mblidhen këshilltarë për numrin e Bahá-it dhe nëse e tejkalon këtë numër nuk ka rendesi. Ata duhet ta konsiderojnë veten si duke hyrë në Oborrin e pranisë së Zotit, të Lartësuar, Më të Lartit, dhe si duke parë Atë që është i padukshmi. Atyre u takon të jenë ata të besuarit e Mëshiruesit midis njerëzve dhe ta konsiderojnë veten si kujdestarë të caktuar nga Perëndia për të gjithë ata që banojnë në tokë. Itshtë detyrë e tyre të marrin këshillë së bashku dhe të kenë duke marrë parasysh interesat e shërbëtorëve të Perëndisë, për hir të Tij, edhe pse ata i konsiderojnë interesat e tyre, dhe të zgjedhin atë që është e kënaqshme dhe në dukje. Kështu ju ka urdhëruar Zoti, Perëndia juaj. Kini kujdes që të mos hiqni dorë nga ajo që është zbuluar qartë në Tabelën e Tij. Kini frikë Perëndinë, ju që kuptoni.

( Bahá’u’lláh, Kitáb-i-Aqdas )

Këto Asamble Shpirtërore ndihmohen nga Shpirti i Perëndisë. Mbrojtësi i tyre është ‘Abdu’l-Bahá. Mbi ta Ai hap krahët e Tij. Çfarë bujarie ka më të madhe se kjo? Këto Asamble Shpirtërore janë llamba të ndritshme dhe kopshte qiellore, nga të cilat aromat e shenjtërisë shpërndahen në të gjitha rajonet dhe dritat e dijes derdhen jashtë për të gjitha gjërat e krijuara. Prej tyre fryma e jetës rrjedh në çdo drejtim. Ata, me të vërtetë, janë burimet e fuqishme të përparimit të njeriut, në çdo kohë dhe në të gjitha kushtet.

( Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá )

Diskutimet duhet të kufizohen të gjitha në çështjet shpirtërore që kanë të bëjnë me stërvitjen e shpirtrave, udhëzimin e fëmijëve, ndihmën e të varfërve, ndihmën e i dobët në të gjitha klasat në botë, mirësia ndaj të gjithë popujve, përhapja e aromave të Perëndisë dhe lartësimi i Fjalës së Tij të Shenjtë. Nëse ata përpiqen të përmbushin këto kushte, Hiri i Shpirtit të Shenjtë do t’u garantohet atyre dhe ai asamble do të bëhet qendra e bekimeve Hyjnore, ushtritë e konfirmimit Hyjnor do t’u vijnë në ndihmë dhe ata çdo ditë do të marrin një rrjedhje e re e Shpirtit.

( ‘Abdu’l-Bahá, cituar nga Shoghi Effendi në Administrata Bahá’í )

Kërkesat kryesore për ata që këshillojnë së bashku janë pastërtia e motivit, shkëlqimi i shpirtit, shkëputja nga gjithçka tjetër përveç Perëndisë, tërheqja ndaj aromave të Tij Hyjnore, përulësia dhe përulësia mes të dashurve të Tij, durimi dhe durimi në vështirësi dhe robëri ndaj Pragut të Tij të lartësuar. Nëse ata ndihmohen me dashamirësi për të fituar këto atribute, fitorja nga Mbretëria e padukshme e Bahá -it do t’u garantohet atyre. Në këtë ditë, asambletë e konsultimit janë të rëndësisë më të madhe dhe një domosdoshmëri jetike. Bindja ndaj tyre është thelbësore dhe e detyrueshme. Anëtarët e tij duhet të këshillohen së bashku në atë mënyrë që të mos krijohet asnjë rast për keqtrajtim ose mosmarrëveshje. Kjo mund të arrihet kur çdo anëtar shpreh me liri absolute opinionin e tij dhe parashtron argumentin e tij. Nëse dikush kundërshton, ai në asnjë mënyrë nuk duhet të ndihet i lënduar për aq kohë sa çështjet të diskutohen plotësisht mund të zbulohet mënyra e duhur. Shkëndija e ndritshme e së vërtetës vjen vetëm pas përplasjes së mendimeve të ndryshme. Nëse pas diskutimit, një vendim merret njëzëri, mirë dhe mirë; por nëse, Zoti na ruajt, ndryshimet e mendimeve duhet të lindin, shumica e zërave duhet të mbizotërojnë.

( Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá )

Kushti i parë është dashuria dhe harmonia absolute midis anëtarëve të asamblesë. Ata duhet të jenë plotësisht të çliruar dhe duhet të shfaqin në vetvete Unitetin e Zotit, sepse ato janë valët e një deti, pikat e një lumi, yjet e një qielli, rrezet e një dielli, pemët e një pemishteje, lulet e një kopshti. Nëse harmonia e mendimit dhe uniteti absolut nuk ekzistojnë, ai tubim do të shpërndahet dhe ai asamble do të shkatërrohet. Kushti i dytë: —Ata kur të mblidhen së bashku duhet të kthejnë fytyrën drejt Mbretërisë së Lartë dhe të kërkojnë ndihmë nga Mbretëria e Lavdisë. Ata pastaj duhet të vazhdojnë me përkushtimin, mirësjelljen, dinjitetin, kujdesin dhe moderimin maksimal për të shprehur pikëpamjet e tyre. Ata duhet në çdo çështje të kërkojnë të vërtetën dhe të mos këmbëngulin në mendimin e tyre, sepse kokëfortësia dhe këmbëngulja në pikëpamjet e dikujt do të çojë përfundimisht në mosmarrëveshje dhe grindje dhe e vërteta do të mbetet e fshehur. Anëtarët e nderuar duhet të shprehin me gjithë lirinë mendimet e tyre, dhe nuk është aspak e lejueshme që dikush të nënvlerësojë mendimin e tjetrit, jo, ai duhet me moderim të parashtrojë të vërtetën dhe nëse dallimet e mendimeve lindin në shumicën e zërat duhet të mbizotërojnë, dhe të gjithë duhet t’i binden dhe t’i nënshtrohen shumicës. Përsëri nuk lejohet që ndonjëri prej anëtarëve të nderuar të kundërshtojë ose censurojë, qoftë brenda apo jashtë takimit, çdo vendim i marrë më parë, edhe pse ai vendim nuk ishte i drejtë, sepse një kritikë e tillë do të parandalonte zbatimin e çdo vendimi. Me pak fjalë, çdo gjë që është e rregulluar në harmoni dhe me dashuri dhe pastërti motivi, rezultati i saj është dritë, dhe nëse mbizotëron gjurma më e vogël e tjetërsimit rezultati do të jetë errësirë ​​mbi errësirë… Nëse kjo konsiderohet kështu, ai kuvend do të jetë i Perëndisë , por përndryshe ajo do të çojë në freski dhe tjetërsim që vijnë nga i Keqi. Diskutimet duhet të kufizohen të gjitha në çështjet shpirtërore që kanë të bëjnë me stërvitjen e shpirtrave, mësimin e fëmijëve, ndihmën e të varfërve, ndihmën e të dobëtve në të gjitha klasat në botë, mirësinë ndaj të gjithë popujve, përhapjen e aromave të aromave të Zoti dhe lartësimi i Fjalës së Tij të Shenjtë. Nëse ata përpiqen të përmbushin këto kushte, Hiri i Shpirtit të Shenjtë do t’u garantohet atyre dhe ai asamble do të bëhet qendra e bekimeve Hyjnore, ushtritë e konfirmimit Hyjnor do t’u vijnë në ndihmë dhe ata çdo ditë do të marrin një rrjedhje e re e Shpirtit.

( Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá )

Detyrat e atyre që miqtë i kanë zgjedhur lirisht dhe me ndërgjegje si përfaqësues të tyre nuk janë më pak jetike dhe detyruese sesa detyrimet e atyre që i kanë zgjedhur. Funksioni i tyre nuk është të diktojnë, por të konsultohen dhe konsultohen jo vetëm mes vete, por sa më shumë me miqtë që ata përfaqësojnë. Ata nuk duhet ta konsiderojnë veten në asnjë dritë tjetër përveç asaj të instrumenteve të zgjedhur për një paraqitje më efikase dhe dinjitoze të Kauzës së Perëndisë. Ata kurrë nuk duhet të nxiten të supozojnë se ato janë stolitë qendrore të trupit të Kauzës, thelbësisht superiore ndaj të tjerëve në aftësinë ose meritën, dhe nxitësit e vetëm të mësimeve dhe parimeve të tij. Ata duhet t’i qasen detyrës së tyre me përulësi ekstreme dhe të përpiqen, me mendje hapur, ndjenjën e tyre të lartë të drejtësisë dhe detyrës, sinqeritetin e tyre, modestinë e tyre, gjithë përkushtimin e tyre ndaj mirëqenies dhe interesave të miqve, Kauzës dhe njerëzimit, për të fituar, jo vetëm besimin dhe mbështetjen dhe respektin e vërtetë të atyre të cilëve u shërbejnë, por edhe vlerësimin dhe dashurinë e tyre të vërtetë. Ata duhet, në çdo kohë, të shmangin frymën e ekskluzivitetit, atmosferën e fshehtësisë, të çlirohen nga një qëndrim dominues dhe të dëbojnë të gjitha format e paragjykimeve dhe pasionit nga diskutimet e tyre. Ata, brenda kufijve të gjykimit të mençur, duhet t’i marrin miqtë në besimin e tyre, t’i njohin me planet e tyre, të ndajnë me ta problemet dhe shqetësimet e tyre dhe të kërkojnë këshillat dhe këshillat e tyre. Dhe, kur ata thirren të arrijnë në një vendim të caktuar, ata duhet, pas konsultimit të paanshëm, të shqetësuar dhe të përzemërt, t’i drejtohen Zotit në lutje, dhe me zell, bindje dhe guxim të regjistrojnë votën e tyre dhe t’i binden zërit të shumicës, të cilat na thuhet nga Mësuesi ynë të jetë zëri i së vërtetës, kurrë të mos sfidohet dhe gjithmonë të zbatohet me gjithë zemër. Këtij zëri miqtë duhet t’i përgjigjen me gjithë zemër dhe ta konsiderojnë atë si mjetin e vetëm që mund të sigurojë mbrojtjen dhe përparimin e Kauzës.

( Shoghi Effendi, Administrata Bahá’í )

Eksploro më shumë rreth Administratës Bahá’í …

• Mund të gjeni lexime, ese dhe materiale burimore mbi këtë temë në Artikujt dhe Burimet