Konsultim

Thuaj: askush nuk mund ta arrijë pozitën e tij të vërtetë përveç me drejtësinë e tij. Asnjë fuqi nuk mund të ekzistojë përveçse përmes unitetit. Asnjë mirëqenie dhe mirëqenie nuk mund të arrihet përveçse përmes konsultimit.

(Bahá’u’lláh , nga një Tabelë, përkthyer nga arabishtja)

Qenia e Madhe thotë: Qielli i urtësisë hyjnore ndriçohet me dy ndriçuesit e këshillimit dhe dhembshurisë. Merrni këshilla së bashku në të gjitha çështjet, përderisa konsultimi është llamba e udhëzimit që çon rrugën dhe është dhuruesi i mirëkuptimit.

(Pllakat e Bahá’u’lláh, Lawh-i-Maqsúd)

Njeriu duhet të konsultohet për të gjitha çështjet, qofshin të mëdha apo të vogla, në mënyrë që të bëhet njohës i asaj që është e mirë. Konsultimi i jep atij njohuri për gjërat dhe i jep mundësi të thellohet në pyetje të panjohura. Drita e së vërtetës shkëlqen nga fytyrat e atyre që angazhohen në konsultim. Një konsultim i tillë bën që ujërat e gjalla të rrjedhin në livadhet e realitetit të njeriut, rrezet e lavdisë së lashtë të shkëlqejnë mbi të dhe pema e qenies së tij të zbukurohet me fruta të mrekullueshme. Anëtarët që janë duke u konsultuar, megjithatë, duhet të sillen me dashurinë, harmoninë dhe sinqeritetin maksimal ndaj njëri -tjetrit. Parimi i konsultimit është një nga elementët më themelorë të ndërtesës hyjnore. Edhe në punët e tyre të zakonshme anëtarët individualë të shoqërisë duhet të konsultohen.

(‘Abdu’l-Bahá, nga një Tabelë, përkthyer nga Persishtja)

Parimi i konsultimit, i cili përbën një nga ligjet themelore të Administratës, duhet të zbatohet për të gjitha aktivitetet Bahá’ which që prekin interesat kolektive të Besimit, sepse është përmes bashkëpunimit dhe shkëmbimit të vazhdueshëm të mendimeve dhe pikëpamjeve që Kauza mund të mbrojtjen dhe nxitjen më të mirë të interesave të saj. Iniciativa individuale, aftësia personale dhe shkathtësia, edhe pse të domosdoshme, janë, nëse nuk mbështeten dhe pasurohen nga përvojat dhe mençuria kolektive e grupit, krejtësisht të paaftë për të arritur një detyrë kaq të jashtëzakonshme.

(Nga një letër e shkruar në emër të Shoghi Effendiut, Për një besimtar individual, 30 gusht 1933)

Arsimi Universal

Konsideroni njeriun si një minierë të pasur me gurë të çmuar me vlerë të paçmueshme. Arsimi, vetëm, mund ta bëjë atë të zbulojë thesaret e tij dhe t’i mundësojë njerëzimit të përfitojë prej tyre.

(Pllakat e Bahá’u’lláh, Lawh-i-Maqsúd)

Profetët dhe Lajmëtarët e Zotit janë zbritur me qëllimin e vetëm për të udhëhequr njerëzimin drejt Rrugës së Vërtetë të Vërtetë. Qëllimi në themel të zbulesës së tyre ka qenë edukimi i të gjithë njerëzve, që ata, në orën e vdekjes, të ngjiten, në pastërtinë dhe shenjtërinë më të madhe dhe me shkëputje absolute, në fronin e Më të Lartit.

(Mbledhje nga Shkrimet e Bahá’u’lláh, LXXXI)

Njeriu është Talismani suprem. Mungesa e një edukimi të duhur e ka privuar atë megjithatë nga ajo që posedon në mënyrë të natyrshme. Ai u thirr në jetë me anë të një fjale që dilte nga goja e Perëndisë; me një fjalë më shumë ai u udhëzua për të njohur Burimin e edukimit të tij; me një fjalë tjetër, stacioni dhe fati i tij u ruajt.

(Pllakat e Bahá’u’lláh -ut, Lawh-i-Maqsúd)

Të gjithë, qofshin burra apo gra, duhet t’i dorëzojnë një personi të besuar një pjesë të asaj që ai ose ajo fiton përmes tregtisë, bujqësisë ose profesioneve të tjera, për trajnimin dhe edukimin e fëmijëve, që do të shpenzohen për këtë qëllim me dijeninë e Besimtarëve të Shtëpia e Drejtësisë.

(Pllakat e Bahá’u’lláh, Lawh-i-Dunyá)

Shtrëngoni çdo nerv për të marrë përsosmëri të brendshme dhe të jashtme, sepse fryti i pemës njerëzore ka qenë dhe do të jetë përsosmëri brenda dhe jashtë. Nuk është e dëshirueshme që një njeri të lihet pa njohuri ose aftësi, sepse ai është atëherë një pemë shterpë. Atëherë, aq sa ju lejon kapaciteti dhe aftësia, ju keni nevojë të dekoroni pemën e të qenit me fruta të tilla si dija, mençuria, perceptimi shpirtëror dhe fjalimi elokuent.

(Bahá’u’lláh, nga një Tabelë, e përkthyer nga Persishtja)

Njeriu është po aq i çeliktë, thelbi i të cilit fshihet: përmes këshillës dhe shpjegimit, këshillës dhe edukimit të mirë, ai thelb do të dalë në dritë. Nëse, megjithatë, i lejohet të qëndrojë në gjendjen e tij origjinale, gërryerja e epsheve dhe oreksit do ta shkatërrojë atë në mënyrë efektive.

(Bahá’u’lláh, nga një Tabelë, e përkthyer nga Persishtja)

Ka shumë gjëra të cilat, nëse neglizhohen, do të treten dhe do të dështojnë. Sa shpesh në këtë botë shohim një fëmijë që ka humbur prindërit e tij dhe i cili, nëse nuk i kushtohet vëmendje edukimit dhe trajnimit të tij, nuk mund të japë fryte. Dhe më mirë të vdekur se sa i gjallë është ai që nuk prodhon fryt.

(Bahá’u’lláh, nga një Tabelë, e përkthyer nga Persishtja)

Dutyshtë detyrë e madhe e prindërve që të rrisin fëmijët e tyre për të qenë të vendosur në besim, arsyeja është se një fëmijë që largohet nga feja e Zotit nuk do të veprojë në atë mënyrë që të fitojë kënaqësinë e prindërve të tij dhe Zotit të tij Me Sepse çdo vepër e lavdërueshme lind nga drita e fesë dhe nëse i mungon kjo dhuratë supreme, fëmija nuk do të largohet nga asnjë e keqe dhe as nuk do të afrohet me ndonjë të mirë.

(Bahá’u’lláh , nga një Tabelë, e përkthyer nga Persishtja)

Kërkesa kryesore, më urgjente është promovimi i arsimit. Shtë e paimagjinueshme që çdo komb të arrijë prosperitet dhe sukses nëse ky shqetësim parësor, nuk është çuar përpara. Arsyeja kryesore për rënien dhe rënien e popujve është injoranca.

(‘Abdu’l-Bahá, Sekreti i Qytetërimit Hyjnor)

Njeriu është në shkallën më të lartë të materialitetit, dhe në fillim të spiritualitetit – domethënë, ai është fundi i papërsosmërisë dhe fillimi i përsosmërisë. Ai është në shkallën e fundit të errësirës dhe në fillim të dritës; kjo është arsyeja pse është thënë se gjendja e njeriut është fundi i natës dhe fillimi i ditës, që do të thotë se ai është shuma e të gjitha shkallëve të papërsosmërisë dhe se ai posedon shkallët e përsosmërisë. Ai ka anën e kafshëve, si dhe anën engjëllore, dhe qëllimi i një edukatori është të stërvisë aq shumë shpirtrat njerëzorë që aspekti i tyre engjëllor të kapërcejë anën e tyre shtazore.

(‘Abdu’l-Bahá, Disa pyetje të përgjigjura, p. 235)

Vëzhgoni me kujdes sesi arsimi dhe artet e qytetërimit i sjellin nder, prosperitet, pavarësi dhe liri një qeverie dhe njerëzve të saj.

(‘Abdu’l-Bahá, Sekreti i Qytetërimit Hyjnor)

Equality of Men and Women

Statusi i gruas në kohët e mëparshme ishte jashtëzakonisht i mjerueshëm, sepse ishte besimi i Orientit se ishte më mirë që gruaja të ishte injorante. U konsiderua e preferueshme që ajo të mos dinte të lexonte ose të shkruante në mënyrë që të mos ishte e informuar për ngjarjet në botë. Gruaja konsiderohej e krijuar për të rritur fëmijët dhe për të kryer detyrat e shtëpisë. Nëse ajo ndiqte kurse edukative, ajo konsiderohej në kundërshtim me dëlirësinë; kështu gratë u bënë të burgosura të shtëpisë. Shtëpitë nuk kishin as dritare që hapeshin nga bota e jashtme. Bahá’u’lláh -u i shkatërroi këto ide dhe shpalli barazinë e burrit dhe gruas. Ai e bëri gruan të respektohet duke urdhëruar që të gjitha gratë të arsimohen, që të mos ketë dallim në edukimin e dy gjinive dhe se burri dhe gruaja ndajnë të njëjtat të drejta. Në vlerësimin e Zotit nuk ka dallim të seksit. Ai, mendimi i të cilit është i pastër, arsimimi i të cilit është superior, arritjet shkencore të të cilit janë më të mëdha, veprat e tij të filantropisë shkëlqejnë, qofshin se një burrë apo grua, i bardhë ose me ngjyrë, ka të drejtën e të drejtave dhe njohjes së plotë; nuk ka kurrfarë diferencimi.

(‘Abdu’l-Bahá, Shpallja e Paqes Universale)

Derisa të vërtetohet dhe arrihet plotësisht realiteti i barazisë midis burrit dhe gruas, zhvillimi më i lartë shoqëror i njerëzimit nuk është i mundur. Edhe pse pranohet që gruaja është inferiore ndaj burrit në një farë shkalle të aftësisë ose arritjes, ky ose ndonjë dallim tjetër do të vazhdonte të ishte produktiv i mosmarrëveshjes dhe telasheve. Ilaçi i vetëm është edukimi, mundësia; sepse barazia do të thotë kualifikim i barabartë … Dhe le të dihet edhe një herë se derisa gruaja dhe burri të njohin dhe të kuptojnë barazinë, përparimi shoqëror dhe politik këtu apo kudo nuk do të jetë i mundur.

(‘Abdu’l-Bahá, Shpallja e Paqes Universale)

Parimi i fesë është zbuluar nga Bahá’u’lláh -u se gruas duhet t’i jepet privilegji i edukimit të barabartë me burrin dhe të drejtën e plotë për të drejtat e tij. Kjo do të thotë, nuk duhet të ketë asnjë ndryshim në edukimin e meshkujve dhe femrave në mënyrë që gruaja të zhvillojë kapacitet dhe rëndësi të barabartë me burrin në ekuacionin social dhe ekonomik. Atëherë bota do të arrijë unitet dhe harmoni. Në epokat e kaluara njerëzimi ka qenë i dëmtuar dhe joefikas sepse ka qenë i paplotë. Lufta dhe shkatërrimet e saj kanë dëmtuar botën; edukimi i gruas do të jetë një hap i fuqishëm drejt heqjes dhe përfundimit të saj, sepse ajo do të përdorë gjithë ndikimin e saj kundër luftës. Gruaja rrit fëmijën dhe edukon të rinjtë në pjekuri. Ajo do të refuzojë të japë bijtë e saj për sakrificë në fushën e betejës. Në të vërtetë, ajo do të jetë faktori më i madh në vendosjen e paqes universale dhe arbitrazhit ndërkombëtar. Me siguri, gruaja do të heqë luftën midis njerëzimit.

(‘Abdu’l-Bahá, Shpallja e Paqes Universale)

Kur i gjithë njerëzimi të marrë të njëjtën mundësi arsimimi dhe të arrihet barazia e burrave dhe grave, themelet e luftës do të shkatërrohen plotësisht. Pa barazi kjo do të jetë e pamundur sepse të gjitha dallimet dhe dallimet janë të favorshme për mosmarrëveshje dhe grindje. Barazia midis burrave dhe grave është e favorshme për heqjen e luftës për arsye se gratë kurrë nuk do të jenë të gatshme ta sanksionojnë atë.

(‘Abdu’l-Bahá, Shpallja e Paqes Universale)

Zoti, i pamëshirshëm është Ai, i ka bërë gruan dhe burrin të qëndrojnë me njëri -tjetrin në shoqërinë më të ngushtë dhe të jenë të barabartë si një shpirt i vetëm. Ata janë dy ndihmës, dy miq intimë, të cilët duhet të shqetësohen për mirëqenien e njëri -tjetrit.

Nëse ata jetojnë kështu, ata do të kalojnë nëpër këtë botë me kënaqësi të përsosur, lumturi dhe paqe në zemër dhe do të bëhen objekt i hirit dhe favorit hyjnor në Mbretërinë e qiejve. Por nëse bëjnë diçka tjetër përveç kësaj, ata do të jetojnë jetën e tyre në hidhërim të madh, duke dëshiruar në çdo moment vdekjen dhe do të turpërohen në fushën qiellore.

Përpiquni, pra, të qëndroni, zemër dhe shpirt, me njëri -tjetrin si dy pëllumba në fole, sepse kjo do të jetë e bekuar në të dy botët.

(Zgjedhje nga Shkrimet e ‘Abdu’l-Bahá-it)

Eliminimi i Ekstremeve të Pasurisë dhe Varfërisë

O FILMIJ PUSHT! Tregojuni të pasurve psherëtimat e mesnatës të të varfërve, që moskujdesi t’i çojë ata në rrugën e shkatërrimit dhe t’i privojnë nga Pema e Pasurisë. Të japësh dhe të jesh bujar janë atributet e Mia; mirë me atë që zbukurohet me virtytet e Mia.

(Bahá’u’lláh, Tai Fjalë të Fshehura, arabe nr. 49)

O YE të pasur në tokë! Të varfërit në mesin tuaj janë besimi im; ruajeni mirëbesimin Tim dhe mos kini ndërmend vetëm për lehtësinë tuaj.

(Bahá’u’lláh, Fjalët e Fshehura, arabisht nr. 54)

Rregullimet e rrethanave të njerëzve duhet të jenë të tilla që varfëria të zhduket, që secili, për aq sa është e mundur, sipas gradës dhe pozitës së tij, të ndajë komoditetin dhe mirëqenien.

(‘Abdu’l-Bahá, Bisedimet në Paris)

Oh, miq të Zotit, bëhuni shembuj të gjallë të drejtësisë! Kështu që me Mëshirën e Zotit, bota mund të shohë në veprimet tuaja që ju të shfaqni atributet e drejtësisë dhe mëshirës.

Drejtësia nuk është e kufizuar, është një cilësi universale. Funksionimi i tij duhet të kryhet në të gjitha klasat, nga më i larti tek më i ulti. Drejtësia duhet të jetë e shenjtë dhe të drejtat e të gjithë njerëzve duhet të merren parasysh. Dëshironi për të tjerët vetëm atë që dëshironi për veten tuaj. Atëherë do të gëzohemi në Diellin e Drejtësisë, që shkëlqen nga Horizonti i Perëndisë.

(‘Abdu’l-Bahá, Bisedimet në Paris)

Sigurisht, disa duke qenë jashtëzakonisht të pasur dhe të tjerë për keqardhje të varfër, një organizatë është e nevojshme për të kontrolluar dhe përmirësuar këtë gjendje të punëve. Isshtë e rëndësishme të kufizoni pasuritë, pasi është gjithashtu e rëndësishme të kufizoni varfërinë. Ose ekstremi nuk është i mirë. Toshtë më e dëshirueshme të ulesh në mesatare. Nëse është e drejtë që një kapitalist të ketë një pasuri të madhe, është po aq e drejtë që punëtori i tij të ketë një mjet të mjaftueshëm ekzistence.

Një financier me pasuri kolosale nuk duhet të ekzistojë, ndërsa pranë tij është një njeri i varfër në nevojë të madhe. Kur shohim që varfëria lejohet të arrijë një gjendje urie, kjo është një shenjë e sigurt se diku do të gjejmë tirani. Burrat duhet të përpiqen në këtë çështje dhe të mos vonojnë më në ndryshimin e kushteve që sjellin mjerimin e varfërisë së madhe në një numër shumë të madh të njerëzve. Të pasurit duhet të japin nga bollëku i tyre, ata duhet të zbusin zemrat e tyre dhe të kultivojnë një inteligjencë të dhembshur, duke menduar për ata të pikëlluarit që vuajnë nga mungesa e nevojave të jetës…

Duhet të bëhen ligje të veçanta, që merren me këto ekstreme pasurish dhe nevojash. Anëtarët e Qeverisë duhet të marrin parasysh ligjet e Zotit kur ata janë duke hartuar plane për qeverisjen e njerëzve. Të drejtat e përgjithshme të njerëzimit duhet të ruhen dhe ruhen. Qeveria e vendeve duhet të jetë në përputhje me Ligjin Hyjnor i cili jep drejtësi të barabartë për të gjithë. Kjo është mënyra e vetme në të cilën mund të hiqet teprica e mjerueshme e pasurisë së madhe dhe varfëria e mjerueshme, demoralizuese dhe degraduese. Deri sa të bëhet kjo nuk do të respektohet Ligji i Perëndisë.

(‘Abdu’l-Bahá, Bisedimet në Paris)

Zemrat duhet të jenë aq të çimentuara së bashku, dashuria duhet të bëhet aq mbizotëruese saqë të pasurit me dëshirë do t’u japin ndihmë të varfërve dhe do të ndërmarrin hapa për të vendosur këto rregullime ekonomike përgjithmonë. Nëse arrihet në këtë mënyrë, do të jetë më e lavdërueshme sepse atëherë do të jetë për hir të Zotit dhe në shtegun e shërbimit të Tij. Për shembull, do të jetë sikur banorët e pasur të një qyteti të thonë: “Nuk është as e drejtë dhe as e ligjshme që ne të kemi një pasuri të madhe, ndërsa ka një varfëri të madhe në këtë komunitet”, dhe pastaj t’ia japin me dëshirë pasurinë e tyre të varfërve, duke ruajtur vetëm aq sa do t’u mundësojë atyre të jetojnë të qetë.

(‘Abdu’l-Bahá, Shpallja e Paqes Universale)

Eksploroni më shumë për paqen universale…

• Ju mund të gjeni lexime, ese dhe materiale burimore për këtë temë në Artikujt dhe Burimet