Anëtarët e Shtëpisë Universale të Drejtësisë, Prill 1963.
Anëtarët e zgjedhur të Shtëpisë Universale të Drejtësisë përshkruhen në Shkrimet e Shenjta Bahá’ as si “Besimtarët e Perëndisë midis shërbëtorëve të Tij dhe agimet e autoritetit në vendet e Tij”, 1 si “Burrat e Drejtësisë”, 2 “Deputetët e Zotit”,3 “Besimtarët e të Gjithëmëshirshmit.”4 Ata duhet të jenë “barinj për delet e Tij”, 5 që mbrojnë dhe ruajnë unitetin dhe mirëqenien e ndjekësve të Bahá’u’lláh-ut, si si dhe “shfaqjet e frikës nga Zoti dhe agimet e diturisë dhe të kuptuarit”, 6 “të qëndrueshëm në besimin e Zotit dhe dashamirësit e gjithë njerëzimit. ” 7 Shtëpia Universale e Drejtësisë është e ngarkuar me punët e njerëzve. Ai duhet të zbatojë mësimet Bahá’ për “stërvitjen e popujve, ndërtimin e kombeve, mbrojtjen e njeriut dhe mbrojtjen e nderit të tij.”8 Duhet të ketë parasysh maksimalisht interesat e njerëzve në çdo kohë dhe në të gjitha kushtet, dhe të sigurojë mbrojtjen dhe mbrojtjen e burrave, grave dhe fëmijëve. Promovimi i paqes në botë është gjithashtu ndër përgjegjësitë e Shtëpisë Universale të Drejtësisë, “në mënyrë që njerëzit e tokës të lirohen nga barra e shpenzimeve të tepruara”.9 Anëtarët e tij gjithashtu duhet të “përpiqen në fuqinë e tyre maksimale për të mbrojtur”10 pozitën e fesë, “promovoni interesat e saj” dhe “lartësoni pozitën e saj në sytë e botës.”11 Meqenëse “ndryshimi është një cilësi e nevojshme dhe një atribut thelbësor i kësaj bote, dhe i kohës dhe vendit”,12Bahá’u’lláh-u i ka investuar anëtarët e Shtëpisë Universale të Drejtësisë me autoritetin për të marrë në konsideratë çështjet që Ai nuk i ka trajtuar në mënyrë specifike në Shkrimet e Tij dhe “zbatuar atë që është e pëlqyeshme për ta.” 13 “Për aq sa për çdo ditë ka një problem të ri dhe për çdo problem një zgjidhje të përshtatshme”, 14 shkroi Bahá’u’lláh-u, ” çështje të tilla duhet t’u referohen Ministrave të Shtëpisë së Drejtësisë që ata të veprojnë sipas nevojave dhe kërkesave të kohës. “ 15 Shkrimet e Shenjta Bahá’ give japin garancinë që Shtëpia Universale e Drejtësisë do të marrë vendime dhe do të krijojë ligje nëpërmjet “frymëzimit dhe konfirmimit të Frymës së Shenjtë”.16 Për Bahá’ -të, “bindja ndaj vendimeve të tij është një detyrë e kufizuar dhe thelbësore dhe një detyrim absolut”.17Një delegat nga Bolivia hedh votën e tij për Shtëpinë Universale të Drejtësisë, Prill 2008.
Anëtarët e të gjitha Asambleve Shpirtërore Kombëtare zgjedhin, nga ana tjetër, nëntë anëtarët për të shërbyer në Shtëpinë Universale të Drejtësisë. Zgjedhja e Shtëpisë Universale të Drejtësisë bëhet një herë në pesë vjet në Konventën Ndërkombëtare Bahá’í. Me kohëzgjatje disa ditore, Konventa mbahet në Qendrën Botërore të Besimit Bahá’í në Haifa, Izrael, ku anëtarët e Asambleve Shpirtërore Kombëtare janë në gjendje të vizitojnë Faltoret e Shenjta në përgatitje për detyrën për të cilën janë thirrur shkarkimi Kryesorja në mendjen e tyre ndërsa hedhin votat janë fragmente nga Shkrimet Bahá’í të cilat përshkruajnë ata të cilëve ata zgjedhin t’i shërbejnë në një trup të tillë gusht si “ agimet e diturisë dhe të kuptimit “, “ të qëndrueshëm në besimin e Zotit ”, dhe“ dashamirësit e të gjithë njerëzimit”.19 E zakonshme me procedurën e zgjedhjes së të gjitha institucioneve Bahá’, zgjedhja e Shtëpisë Universale të Drejtësisë është pa asnjë sistem nominimi, fushate elektorale, anketimi ose propagande. Anëtarësia e Shtëpisë Universale të Drejtësisë është e kufizuar tek burrat. Megjithëse kjo mund të jetë befasuese, është një dispozitë e shuguruar nga Vetë Bahá’u’lláh -u. ‘Abdu’l-Bahá ka deklaruar se mençuria e tij do të kuptohet qartë në të ardhmen. Meqenëse Shkrimet Bahá’í janë të mbushura me deklarata të paqarta mbi barazinë e burrave dhe grave, sidoqoftë, çështja e anëtarësisë mashkullore në Shtëpinë Universale të Drejtësisë nuk mund të konsiderohet në asnjë mënyrë si një shenjë e superioritetit të burrave ndaj grave. ‘Abdu’l-Bahá shkruan se barazia e burrave dhe grave është një “ fakt i vërtetuar .” 20 Shtëpia Universale e Drejtësisë është plotësisht e angazhuar për të avancuar këtë parim – në udhëzimin e tij për komunitetet Bahá’ worldwide në të gjithë botën, përmes burimeve të alokuara për zhvillimin dhe edukimin e grave dhe fëmijëve vajza në veçanti, përmes deklaratave të paraqitura nga Komuniteti Ndërkombëtar Bahá’ at në Kombet e Bashkuara dhe nga pjesëmarrja Bahá’í në konferenca, seminare dhe arena të tjera.Në Tetor 1985, Shtëpia Universale e Drejtësisë i drejtoi një letër gjeneralitetit të njerëzimit mbi temën e paqes universale, të titulluar “Premtimi i Paqes Botërore”. Ky seksion i faqes në internet paraqet të gjithë tekstin nga deklarata. Më poshtë mund të lexoni hapjen e këtij dokumenti. Gjithashtu mund të shkarkohet nga Biblioteka e Referencës Bahá’.
Paqja e Madhe drejt së cilës njerëzit e vullnetit të mirë gjatë shekujve kanë prirur zemrat e tyre, nga të cilët shikuesit dhe poetët për breza të panumërt kanë shprehur vizionin e tyre, dhe për të cilën nga mosha në moshë shkrimet e shenjta të njerëzimit kanë mbajtur vazhdimisht premtimin, tani është në e fundit brenda mundësive të kombeve. Për herë të parë në histori është e mundur që të gjithë të shikojnë të gjithë planetin, me të gjithë popujt e tij të shumtë të larmishëm, në një perspektivë. Paqja botërore nuk është vetëm e mundur, por e pashmangshme. Stageshtë faza tjetër në evolucionin e këtij planeti – sipas fjalëve të një mendimtari të madh, “planetizimi i njerëzimit”.
Nëse paqja do të arrihet vetëm pas tmerreve të paimagjinueshme të nxitura nga kapja kokëfortë e njerëzimit në modelet e vjetra të sjelljes, apo do të përqafohet tani nga një akt vullneti konsultativ, është zgjedhja para të gjithëve që banojnë në tokë. Në këtë pikë kritike kur problemet e pazgjidhshme me të cilat ballafaqohen kombet janë shkrirë në një shqetësim të përbashkët për të gjithë botën, dështimi për të frenuar valën e konfliktit dhe çrregullimeve do të ishte pa përgjegjësi.
Ndër shenjat e favorshme janë fuqia në rritje e vazhdueshme e hapave drejt rendit botëror të marra fillimisht afër fillimit të këtij shekulli në krijimin e Lidhjes së Kombeve, të pasuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara me bazë më të gjerë; arritja që nga Lufta e Dytë Botërore e pavarësisë nga shumica e të gjitha kombeve në tokë, duke treguar përfundimin e procesit të ndërtimit të kombit dhe përfshirjen e këtyre kombeve të rinj me ato më të vjetra në çështjet me interes të ndërsjellë; rritja e madhe pasuese e bashkëpunimit midis popujve dhe grupeve deri më tani të izoluar dhe antagonistë në ndërmarrjet ndërkombëtare në fushat shkencore, arsimore, juridike, ekonomike dhe kulturore; rritja në dekadat e fundit e një numri të paparë të organizatave humanitare ndërkombëtare; përhapja e lëvizjeve të grave dhe të rinjve që bëjnë thirrje për t’i dhënë fund luftës; dhe pjelljen spontane të zgjerimit të rrjeteve të njerëzve të zakonshëm që kërkojnë mirëkuptim përmes komunikimit personal.
Përparimet shkencore dhe teknologjike që po ndodhin në këtë shekull të bekuar jashtëzakonisht sjellin një rritje të madhe përpara në evolucionin shoqëror të planetit dhe tregojnë mjetet me të cilat mund të zgjidhen problemet praktike të njerëzimit. Ato sigurojnë, me të vërtetë, mjetet për administrimin e jetës komplekse të një bote të bashkuar. Megjithatë barrierat vazhdojnë. Dyshimet, keqkuptimet, paragjykimet, dyshimet dhe interesi i ngushtë vetjak përfshijnë kombet dhe popujt në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.
Outshtë jashtë një ndjenje të thellë të detyrës shpirtërore dhe morale që ne jemi të detyruar në këtë moment të përshtatshëm për të tërhequr vëmendjen tuaj në njohuritë depërtuese u komunikua së pari sundimtarëve të njerëzimit më shumë se një shekull më parë nga Bahá’u’lláh, Themeluesi i Besimit Bahá’í, për të cilin ne jemi të Besuarit.
“Erërat e dëshpërimit,” shkroi Bahá’u’lláh -u, “mjerisht, fryjnë nga çdo drejtim dhe grindja që ndan dhe godet racën njerëzore po rritet çdo ditë. Shenjat e konvulsioneve dhe kaosit të afërt tani mund të dallohen, për aq sa rendi mbizotërues duket të jetë me të meta për keqardhje. ” Ky gjykim profetik është vërtetuar shumë nga përvoja e zakonshme e njerëzimit. Të metat në rendin mbizotërues bien në sy në pamundësinë e shteteve sovrane të organizuara si Kombet e Bashkuara për të ekzorcuar fantazmën e luftës, kolapsin e kërcënuar të rendit ekonomik ndërkombëtar, përhapjen e anarkisë dhe terrorizmit dhe vuajtjet e mëdha që janë këto dhe vuajtjet e tjera duke shkaktuar rritjen e milionave. Në të vërtetë, aq shumë agresioni dhe konflikti kanë arritur të karakterizojnë sistemet tona sociale, ekonomike dhe fetare, saqë shumë prej tyre i janë nënshtruar mendimit se një sjellje e tillë është e natyrshme për natyrën njerëzore dhe për këtë arsye e pashmangshme.
Me ngulitjen e këtij këndvështrimi, një kontradiktë paralizuese është zhvilluar në çështjet njerëzore. Nga njëra anë, njerëzit e të gjitha kombeve shpallin jo vetëm gatishmërinë e tyre, por dëshirën e tyre për paqe dhe harmoni, për t’i dhënë fund frikësimeve të tmerrshme që mundojnë jetën e tyre të përditshme. Nga ana tjetër, miratimi jokritik i jepet propozimit se qeniet njerëzore janë egoiste dhe agresive të pakorrigjueshme dhe kështu të paafta për të ngritur një sistem shoqëror njëherësh progresiv dhe paqësor, dinamik dhe harmonik, një sistem që i jep lojë falas krijimtarisë dhe iniciativës individuale, por bazuar në bashkëpunimi dhe reciprociteti.
Ndërsa nevoja për paqe bëhet më urgjente, kjo kontradiktë themelore, e cila pengon realizimin e saj, kërkon një rivlerësim të supozimeve mbi të cilat bazohet pikëpamja e përhapur e gjendjes historike të njerëzimit. E shqyrtuar në mënyrë të paanshme, provat zbulojnë se një sjellje e tillë, larg shprehjes së vetes së vërtetë të njeriut, përfaqëson një shtrembërim të shpirtit njerëzor. Kënaqësia në këtë pikë do t’u mundësojë të gjithë njerëzve të vënë në lëvizje forca shoqërore konstruktive të cilat, sepse janë në përputhje me natyrën njerëzore, do të nxisin harmoninë dhe bashkëpunimin në vend të luftës dhe konfliktit.
Të zgjedhësh një kurs të tillë nuk do të thotë të mohosh të kaluarën e njerëzimit, por ta kuptosh atë. Besimi Bahá’í e konsideron konfuzionin aktual botëror dhe gjendjen katastrofike në çështjet njerëzore si një fazë natyrore në një proces organik që çon përfundimisht dhe në mënyrë të parezistueshme në bashkimin e racës njerëzore në një rend të vetëm shoqëror, kufijtë e të cilit janë ato të planetit. Raca njerëzore, si një njësi e veçantë, organike, ka kaluar nëpër etapa evolucionare analoge me fazat e foshnjërisë dhe fëmijërisë në jetën e anëtarëve të saj individualë, dhe tani është në periudhën kulminante të adoleshencës së saj të trazuar që i afrohet asaj të shumëpriturardhja e moshës.
Një pranim i sinqertë se paragjykimi, lufta dhe shfrytëzimi kanë qenë shprehja e fazave të papjekura në një proces të gjerë historik dhe se raca njerëzore po përjeton sot trazirën e pashmangshme e cila shënon moshën e saj kolektive nuk është një arsye për dëshpërim, por një parakusht për të ndërmarrë ndërmarrjen e jashtëzakonshme të ndërtimit të një botë paqësore. Që një ndërmarrje e tillë është e mundur, që ekzistojnë forcat e nevojshme konstruktive, që strukturat bashkuese shoqërore mund të ngrihen, është tema që ne ju nxisim të shqyrtoni.
Çfarëdo vuajtje dhe trazira që mund të kenë vitet e ardhshme, sado të errëta të jenë rrethanat e afërta, komuniteti Bahá’í beson se njerëzimi mund ta përballojë këtë sprovë supreme me besim në rezultatin e tij përfundimtar. Larg sinjalizimit të fundit të civilizimit, ndryshimet konvulsive drejt të cilave njerëzimi po nxitet gjithnjë e më shpejt do të shërbejnë për të çliruar “potencialet e qenësishme në pozitën e njeriut” dhe për të zbuluar “masën e plotë të fatit të tij në tokë, përsosmërinë e lindur të realitetin e tij. ”